Wielki Tydzień i Wielkanoc 2005

Archanioły i ludzie... (Dz 6,8-15; Ps 119; Mt 4,4b; J 6,22-29)

„Przenika się nawzajem tłum,
Archanioły i ludzie”

Józef Czechowicz „Przemiany”.

„Panie, proszę Cię, postaw przy mnie Michała Archanioła. Niech mnie obroni i strzeże” – przemknęło mi przez myśl, gdy wracałem późnym wieczorem przez osiedle. Naprzeciwko szła głośna grupka młodych kibiców. Szukali zaczepki, czułem to. Patrzyli w moim kierunku. A byli wśród nich ci, którzy rok wcześniej zaczepili mnie w sklepie i nieźle nastraszyli. Ostrzegli wprost: „Nie mam po co pokazywać się na tym osiedlu”.

„Panie, poślij archanioła Michała” – prosiłem na ulicy między ogromnymi cegłami bloków. Sytuacja się powtarzała. Znowu agresja. I w tym momencie ktoś zawołał mnie po imieniu. W ciemnościach dostrzegłem sylwetkę kolegi, którego dawno nie widziałem. Miał na imię... Michał. Nie gadaliśmy ładnych parę lat. Podszedłem do niego (kawał chłopa), a ekipa, która szła w moim kierunku przeszła gdzieś obok. Rozmyła się.

Jakiś czas potem usłyszałem, że Bóg może posłużyć się człowiekiem dokładnie tak, jak aniołem. Pod warunkiem, że ten idzie „w Imię Boże” (i z Jego polecenia). Wówczas człowiek dysponuje takim arsenałem środków jak… anioł. Jest prawdziwym posłańcem. „Całe niebo idzie z tymi, którzy idą je ogłaszać” – pisze wyraźnie o. Augustyn Pelanowski.

Michał. Grzeszny, wątpiący, słaby człowiek... Wtedy anioł. Patrzyłem, czy na plecach nie wyrastają mu skrzydełka. Na razie nie, może tylko jakiś puszek. Spod koszulki nie wystaje żadne piórko...

„A wszyscy, którzy zasiadali w Sanhedrynie, przyglądali się Szczepanowi uważnie i zobaczyli twarz jego podobną do oblicza anioła”.

Modlitwa poranna

Błogosławiony jesteś, Panie, naucz mnie Twoich ustaw!
Opowiadam swoimi wargami wszystkie wyroki ust Twoich.
Cieszę się z drogi Twych upomnień jak z wszelkiego bogactwa.
Będę rozmyślał o Twych postanowieniach i ścieżki Twoje rozważał.
Będę się radował z Twych ustaw: słów Twoich nie zapomnę.
Czyń dobrze słudze swojemu, aby żył i przestrzegał słów Twoich.
Otwórz moje oczy, abym ujrzał dziwy Twojego Prawa.

(Ps 119)