Wielki Tydzień i Wielkanoc 2005

Otwarte niebo (Dz 7,51 -59;8,1; Ps 31; J 6,35; J 6,30-3)

Szaweł dyszał żądzą zemsty. Wydał wyrok śmierci na człowieka, który wprost wypomniał mu niewiarę. Słowa: „Twardego karku i opornych serc i uszu! Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu. Jak ojcowie wasi, tak i wy! Któregoż z proroków nie prześladowali wasi ojcowie? Pozabijali nawet tych, którzy przepowiadali przyjście Sprawiedliwego. A wyście zdradzili Go teraz i zamordowali” poraziły go jak ogień. Zareagował natychmiast. Zgodził się na ukamienowanie człowieka, który tuż przed śmiercią krzyknął: „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga”.

Po zabójstwie Szczepana „wybuchło wielkie prześladowanie w Kościele jerozolimskim”. Szaweł nie mógł znieść słów prawdy. Zareagował ogromną agresją. Znam to, bo często przerabiam podobne sceny na własnej skórze. Słysząc słowa upomnienia reaguję atakiem, wynajduję słabe i mroczne punkty przeciwnika, zaczynam prześladowania.

„Niebo jest otwarte” – usłyszeli zabójcy. Miłosierdzie Boże nie ma granic.

Paweł, który do końca życia wyraźnie czuł, że jest jedynie „poronionym płodem”, zaraził swą wiarą Europę. Stał się Bożym szaleńcem. Może aż do śmierci dźwięczało mu w uszach proroctwo Szczepana: „Widzę niebo otwarte”?

Niebo jest otwarte.
Dla wszystkich.

Modlitwa poranna

Panie, do Ciebie się uciekam, niech nigdy nie doznam zawodu;
wybaw mnie w Twojej sprawiedliwości!
Skłoń ku mnie ucho, pośpiesz, aby mnie ocalić.
Bądź dla mnie skałą mocną, warownią, aby mnie ocalić.
Ty bowiem jesteś dla mnie skałą i twierdzą;
przez wzgląd na imię Twoje kieruj mną i prowadź mnie!
Wydobądź mnie z sieci zastawionej na mnie,
bo Ty jesteś moją ucieczką.
W ręce Twoje powierzam ducha mojego:
Ty mnie wybawiłeś, Panie, Boże wierny!

(Psalm 31)