Wielki Tydzień i Wielkanoc 2005

Być chrześcijaninem (Dz 15,1-6; Ps 122; J 15,4.5b; J 15,1-8)

Znów pochylam się nad kartami Pisma Świętego. Odkrywam w nim współczesne życie, współczesne dylematy. „Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni”. Dziś nikt nie formułuje takich sądów. Ale czasami nasz sposób myślenia jest podobny. „Jeśli nie spełnisz takich a takich praktyk religijnych, jeśli nie zachowasz uświęconej tradycji, nie możesz być zbawiony”. Na dalszy plan odchodzi wierność Ewangelii, dobre życie, umiłowanie Chrystusa. Bycie chrześcijaninem sprowadza się do pustego rytuału.

A Chrystus uczy: „Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, o ile nie trwa w winnym krzewie, tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie”. Nie zawsze wiem, dokąd pójść. Nie zawsze wiem, w którą stronę się zwrócić. Ale wiem, że jeśli będę starał się zachować łączność z Chrystusem, jeśli co dzień będę na modlitwie konfrontował swoje życie z Jego Ewangelią, wtedy wydam owoc obfity.

Modlitwa poranna

Im więcej lat minęło od chwili, kiedy pierwszy raz świadomie w swoim życiu Cię spotkałem, tym częściej muszę zadawać sobie pytanie, czy mojej wiary nie zamieniłem w ideologię. Łatwo się przyzwyczajam do bycia chrześcijaninem. W oczach wielu jestem osobą religijną. Tylko się boję, że w tym wszystkim zabraknie mi tego, co przecież jest najważniejsze: prostego, zwyczajnego spotykania się z Tobą; nasiąkania Twoją świętością. Bez tych życiodajnych spotkań moja wiara stanie się pusta. Dlatego proszę Cię dziś, bym miał odwagę być w swoim życiu duchowym permanentnym rewolucjonistą, zawsze gotowym na nowo rewidować swoje życie w świetle Twojej Ewangelii. Proszę, byś pomógł mi zawsze wracać do spraw najbardziej prostych i podstawowych.