Wielki Post 2006 - Opowieści na temat

DROGA PRZEZ MĘKĘ

Pracując przez kilka lat w szpitalu jako kapelan, miałem okazję poznać trudną drogę cierpienia. Znajdował się tam oddział dzieci z wadą serca, które czekały na trudną operację przy pomocy zastosowania sztucznego serca. Dzieci te szybko się męczą. Twarze, palce pod paznokciami mają nieraz koloru fioletowego. Zależy to od nasilenia choroby czy też wady serca. Pamiętam sześcioletniego Wojtusia. Czekała go ryzykowna operacja. Miał przeżyć wyłączenie własnego serca na czas operacji przy zastosowaniu sztucznego serca. W związku z tym lekarze przygotowywali jego organizm przez kilkanaście dni przed zabiegiem. Mama pragnęła, aby wewnętrznie też był przygotowany. Przez wiele dni słuchał prawd koniecznych, aby przyjąć Komunię św. Cieszył się, że będzie mógł podobnie jak dorośli przyjąć Komunię przed operacją. Współcierpiące dzieci razem z Wojtusiem klęczały przy stoliku, na którym ustawiono krzyż i dwie zapalone świece. Po krótkich modlitwach przy tym szpitalnym ołtarzyku mały pacjent przyjął Pana Jezusa pod znakiem chleba. Chociaż przeżywał tak poważne dni miał rozpromienioną od radości twarz. Nazajutrz doktor przeprowadził operację z nadzieją, że należy do udanych. A jednak po dobie Wojtuś zmarł. Przed śmiercią pocieszał swoich rodziców: - „Jak umrę to pamiętajcie, kochani rodzice, że będę się za was modlił”.