Śpiewnik WIARY.PL, czyli kolęduj z nami

Ach, ubogi żłobie, * Cóż ja widzę w tobie?
* Droższy widok niż ma niebo * W maleńkiej Osobie.
Zbawicielu drogi, takżeś to ubogi! * Opuściłeś śliczne niebo. * Obrałeś barłogi.
Czyżeś nie mógł sobie * W największej ozdobie * Obrać pałacu drogiego, * Nie w tym leżeć żłobie?

+

Ach, witajże, pożądana Perło droga z nieba. * Gdy świat cały upragniony anielskiego chleba. * W ciele ludzkim Bóg jest skryty. * Na pokarm ludziom obfity; * Ciałem karmi, Krwią napoi, * By człowieka w chwale swojej * Między wybranymi policzył.
Czyli nie dość, Boskie Dziecię, żeś na świecie z nami? * Ale jeszcze zimno cierpisz między bydlętami! * Malusieńki Jezu w żłobie, * Co za wielka miłość w Tobie! * Czyliż nie są wielkie dziwy: * W ciele ludzkim Bóg prawdziwy * Przyszedł na zbawienie człowieka!
O, Miłości niepojęta, jakżeś wielką była * żeś się tu z niebieskiego tronu sprowadziła;* A to do pustej szopiny; * O, niesłychane nowiny! * Ach, pokorny Baraneczku, * Twój odpoczynek w żłóbeczku * Z dalekiej podróży niebieskiej.

+

Anioł pasterzom mówił: * Chrystus się wam narodził. * W Betlejem, nie bardzo podłym mieście. * Narodził się w ubóstwie * Pan wszego stworzenia.
Chcąc się dowiedzieć tego * Poselstwa wesołego, * Bieżeli do Betlejem skwapliwie, * Znaleźli Dziecię w żłobie, * Maryję z Józefem.
Taki Pan chwały wielkiej * Uniżył się wysoki, * Pałacu kosztownego żadnego * Nie miał zbudowanego, * Pan wszego stworzenia.
A wczoraj z wieczora * Z niebieskiego dwora * Przyszła nam nowina: * Panna rodzi Syna.
Boga prawdziwego, * Nieogarnionego, * Za wyrokiem Boskim, * W Betlejem żydowskim.
Pastuszkowie mali * W polu wtenczas spali, * Gdy Anioł z północy * Światłość z nieba toczy.
Chwałę oznajmując, * Szopę pokazując, * Gdzie Panna z Dzieciątkiem, w Z wołem i oślątkiem.
I z Józefem świętym * Nad Jezusem małym * Chwalą Boga tego, * Dziś narodzonego.

+

Bóg się rodzi, moc truchleje: w Pan niebiosów obnażony, * Ogień krzepnie, blask ciemnieje, * Ma granice Nieskończony; * Wzgardzony, okryty chwałą, * Śmiertelny, Król nad wiekami; * A Słowo ciałem się stało * I mieszkało między nami.
Cóż masz, niebo, nad ziemiany? * Bóg porzucił szczęście twoje, * Wszedł między lud ukochany, * Dzieląc z nim trudy i znoje. * Niemało cierpiał, niemało, * Żeśmy byli winni sami. * A Słowo...
W nędznej szopie urodzony, * Żłób Mu za kolebkę dano. * Cóż jest, czym był otoczony? * Bydło, pasterze i siano, *' Ubodzy, was to spotkało, * Witać Go przed bogaczami * A Słowo...
Potem i króle widziani * Cisną się między prostotą. * Niosąc dary Panu w dani: Mirrę, kadzidło i złoto; * Bóstwo to razem zmieszało * Z wieśniaczymi ofiarami. * A Słowo...
Podnieś rękę. Boże Dziecię * Błogosław ojczyznę miłą. * W dobrych radach, w dobrym bycie, * Wspieraj jej siłę swą siłą * Dom nasz i majętność całą * I wszystkie wioski z miastami! * A Słowo...

+

Bóg się z Panny narodził, * By ludzi oswobodził; * Tego dnia wesołego * Narodzenia Bożego * Weselmy się, radujmy się, * Bogu cześć dajmy.
Rozkwitnęła się lilia, * Nieskażona Maryja, * Tego dnia wesołego...
Porodziła nam Syna, * O, wesoła nowina, * Tego dnia wesołego...
Bracia, patrzcie jeno, jak niebo goreje, * Znać, że coś dziwnego w Betlejem się dzieje, * Rzućmy budy, warty, stada, * Niechaj nimi Pan Bóg włada, * A my do Betlejem, a my do Betlejem, do Betlejem.
Patrzcie, jak tam gwiazda światłem swoim miga; * Pewnie do uczczenia Pana swego ściga. * Krokiem śmiałym i wesołym * Spieszmy i uderzmy czołem * Przed Panem w Betlejem.

+

Cicha noc, święta noc! * Wszystko śpi, atoli * Czuwa Józef i Maryja, * Niech więc Boska ich Dziecina * W błogim spokoju śpi.
Cicha noc, święta noc * Tobie cześć chcemy nieść, * Boś pastuszkom oznajmiony, * Przez Anielskie Alleluja. * Jezu, witamy Cię!
Cicha noc, święta noc! * Boże nasz, serca masz, w Radość sprawia nam nowina, * Że nadeszła ta godzina, * W którejś narodził się.

+

Cieszmy się i pod niebiosy wznośmy razem miłe głosy. * Bo wesoła dziś nowina, czysta Panna rodzi syna. * Bijcie w kotły, w trąby grajcie, * A Jezusa przywitajcie * Nowo narodzonego.
Złożyła Go na sianeczku, między bydlęty w żłóbeczku? * Aniołowie Go witają, chwałę z wysoka śpiewają. * Bijcie w kotły...
Pastuszkowie na znak dany, znalazłszy Pana nad pany, * Z pociechą serca witają, Bogiem swoim Go wyznają. * Bijcie w kotły...

+

Do Betlejemu pełni radości * Śpieszmy powitać Jezusa małego, * Który dziś dla nas cudem miłości * Zstąpił na ziemię z nieba wysokiego.
Spieszmy więc, spieszmy, * On na nas woła, * On na to przyszedł, ażeby nas zbawić, * Otoczmy żłóbek Jego dokoła, * Aby nas rączką swą pobłogosławił.
Witaj nam, witaj, Panie nasz drogi * My Ci składamy cześć i hołd pod nogi, * Daj nam, abyśmy tu łask doznali, * Z Tobą na wieki w niebie królowali.

+

Do szopy, hej pasterze, * Do szopy, bo tam cud, * Syn Boży w żłobie leży, * By zbawić ludzki ród. * Śpiewajcie, Aniołowie, * Pasterze, grajcie Mu, * Kłaniajcie się królowie, * I dary złóżcie Mu.
Padnijmy na kolana. * To Dziecię, to nasz Bóg * Witajmy swego Pana, * Miłości złóżmy dług. * Śpiewajcie, Aniołowie...
Bóg, Stwórca wiecznej chwały; * Bóg godzien wszelkiej czci, * Patrz, w szopie tej zbutwiałej * Jak słodko oto śpi. * Śpiewajcie. Aniołowie...

+

Dzisiaj w Betlejem wesoła nowina, * Ze
Panna czysta porodziła Syna. * Chrystus się rodzi, nas oswobodzi. * Anieli grają, króle witają, * Pasterze śpiewają, bydlęta klękają.
* Cuda, cuda ogłaszają.
Maryja Panna Dzieciątko piastuje, * I Józef święty Ono pielęgnuje. * Chrystus się rodzi...
Chociaż w stajence Panna Syna rodzi, * Przecież On wkrótce ludzi oswobodzi. * Chrystus się rodzi...

+

Gdy się Chrystus rodzi i na świat przychodzi, * Ciemna noc w jasnościach promienistych brodzi. * Aniołowie się radują, * Pod niebiosa wyśpiewują: * Gloria, gloria, gloria in excelsis Deo.
Mówią do pasterzy, którzy trzód swych strzegli, * Aby do Betlejem czym prędzej pobiegli, * Bo się narodził Zbawiciel, * Wszego świata Odkupiciel. * Gloria...
O, niebieskie Duchy i Posłowie nieba, * Powiedzcież wyraźnie, co nam czynić trzeba,
* Bo my nic nie pojmujemy, * Ledwo od strachu żyjemy. * Gloria...

+

Idźcie do Betlejem, gdzie Dziecię zrodzone
* W pieluszki spowite, w żłobie położone; * Oddajcie Mu pokłon Boski, * On osłodzi wasze troski. * Gloria...
A gdy pastuszkowie wszystko zrozumieli, * Zaraz do Betlejem spieszno pobieżeli * i zupełnie tak zastali. * Jak im Anieli zeznali.
* Gloria...

+

Jezus malusieńki leży wśród stajenki, * Płacze z zimna, nie dała Mu Matula sukienki.
Bo uboga była, rąbek z głowy zdjęła, * W który Dziecię owinąwszy, siankiem Go okryła.
Nie ma kolebeczki, ani poduszeczki. * We żłobie Mu położyła siana pod główeczki.

+

Jezusa narodzonego wszyscy witajmy. * Jemu dary po kolędzie wzajem oddajmy, * Oddajmy wesoło, skłaniajmy swe czoło, * Panu naszemu.
Oddajmy za złoto wiarę, czyniąc wyznanie, * Że to Bóg i człowiek prawy leży na sianie. * Oddajmy...
Oddajmy też za kadzidło Panu nadzieję, * Że Go będziem widzieć w niebie, mówiąc to śmiele. * Oddajmy...
Oddajmy za mirrę miłość, że Go serdecznie
* Nad wszystko kochamy i kochać będziem wiecznie, * Oddajmy...

+

Kiedy słyszę na obłokach anielskie śpiewanie, * Zdumiewam się i pytam się. co to jest, mój Panie? * Aż mi miłość odpowiada Twa zbyt wielka, Boże, * łże Syn Twój, Bóg wcielony, w stajni ma swe łoże.
Kędy członki święte sianem ostrym przyodziewa, * A mróz i wiatr bardzo przykry zewsząd Go przewiewa. * Idę bliżej ku stajence, widzę, iże sobie * W dosyć lichym, bo bydlęcym, tron założył żłobie.

+

Któż o tej dobie. * Płacze we żłobie, * A gdzie, gdzie? * W stajni ubogiej, * Lubo mróz srogi, * Niebieskie Pacholę.
Ubogo leży * W lichej odzieży, * A kto, kto? * Pan wszego świata. * Którego lata * Ogarnąć nie mogą.
Cud niesłychany, * Gość niewidziany, * A kto, kto? * Bóg utajony, * Dziś narodzony, * Ludziom się pokazał.

+

Lulajże, Jezuniu, moja perełko, * Lulaj, ulubione me Pieścidełko. * Lulajże, Jezuniu, lulajże, lulaj, * A Ty Go, Matulu w płaczu utulaj.
Zamknijże znużone płaczem powieczki, * Utulże zemdlone łkaniem usteczki. * Lulajże, Jezuniu...
Lulajże, piękniuchny mój Aniołeczku, * Lulajże, wdzięczniuchny świata Kwiateczku. * Lulajże. Jezuniu...