Niedziela Chrztu Pańskiego (B)

Być w łączności

Piotr Blachowski

Wychowanie w wierze sprawia, iż człowiek dorastając rośnie w wierze. Ma to wpływ na jego psychikę, decyzje, wybory oraz zapewnia, iż będzie on członkiem Kościoła Katolickiego.

Gdybyśmy zostawili człowiekowi wolną wolę w podejmowaniu decyzji, którą wiarę przyjąć, którą religię wybrać, czy w ogóle wierzyć, wyznawców Kościoła Katolickiego byłoby znacznie, znacznie mniej. Mniej nawet niż obecnie wiernych na mszach coniedzielnych, ponieważ spora część osób chodzi z obawy przed grzechem ciężkim, co w przypadku śmierci groziłoby mękami wiecznymi w piekle, ew. cierpieniem w czyśćcu.

Chrzest oznacza dla nas początek nowego życia z Bogiem i dla Boga i otwiera drogę do nieba. Jest darem, trwałą łaską, która powinna się w nas wciąż rozwijać w miłości i dobru, abyśmy zostali przyjęci przez Boga. Woda jest symbolem życia, które daje wiara w Chrystusa, oraz symbolem czystości, jaką przez tę wiarę otrzymujemy.

Liturgia Słowa wyraźnie mówi, czym dla Jezusa jest i czym dla nas ma być chrzest. Począwszy od cytatu z Księgi Izajasza: "Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności.” (Iz 42,6-7). W podtekście można wyczytać, jak mamy się zachowywać, jak mamy postępować, by chronić i szanować to, co dzięki Chrystusowi otrzymaliśmy, czyli podwaliny naszego obecnego i przyszłego życia, życia zgodnego z planem Bożym, życia w wierze, nadziei  i miłości, które z kolei są podstawami naszego życia tego i wiecznego, a zarazem prowadzą nas ścieżkami Pana.

Uzdrowieni z choroby grzechu pierworodnego, by już nie być pod władzą szatana, mamy prawo i obowiązek uświadamiać innym, czym jest wiara w Boga, wiara w wieczność. Bowiem „Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie.” (Dz 10,34 – 35). I jeszcze coś, nie zawsze zdajemy sobie z tego sprawę, iż jesteśmy dziećmi, synami i córkami oczekiwanymi przez kogoś. To oczekiwanie dotyczy nie tylko naszych rodziców, ale przede wszystkim Boga, który kochając nas, nie pragnąc naszego zła, lecz świetlanej przyszłości, daje nam możliwość korzystania z sakramentów, będących podwalinami wiecznego życia i chwały obcowania z Bogiem po naszym przejściu do lepszego, wiecznego życia.

Pokazujmy zatem naszą wiarę na co dzień, stosujmy ją, bądźmy z nią zaprzyjaźnieni, niech to będzie nasza codzienność. My, chrześcijanie, jesteśmy przez chrzest członkami Kościoła Chrystusowego. To nas zobowiązuje do ewangelizacji, do modlitwy, do miłości, więc sprostajmy wyzwaniu, pokazujmy innym, że nie wstydzimy się wiary. Edukujmy siebie i innych, bo przed nami wspólny cel: przez wiarę kroczyć drogą świętości do Boga. Nasza wiara to nasza kultura, Kultura duchowa – chrześcijańska, począwszy od naszego zachowania się wobec wiary, wobec naszych braci i sióstr w wierze, poprzez pokazywanie naszej kultury codziennej, aż do kultury przez duże K, czyli szerzenia kultury wiary, kultury religii, kultury modlitwy, wreszcie kultury ewangelizacyjnej.

JEZU CHRYSTE, pozwól nam zrozumieć, co dla nas oznacza znamię Chrztu Świętego, czyniące nas dziećmi Ojca i prowadzące według Bożych planów do DOMU OJCA.