Rozumienie Eucharystii przez wybrane Kościoły chrześcijańskie

Sakrament Wieczerzy Pańskiej jest posiłkiem spożywanym wspólnie przez wierzących na polecenie Pana. Oznacza udział w Nowym Przymierzu. Chleb łamany na kawałki i kielich podawany uczestnikom świadczą wobec nas, że Ciało Chrystusa zostało ofiarowane i Krew Jego przelana dla naszego zbawienia. To, co dzieje się przy stole komunijnym, jest taką samą rzeczywistością, jak to, co się stało na krzyżu. Chleb i wino które otrzymujesz z rąk usługującego, świadczą o tym, że sam Jezus Chrystus karmi mnie i poi. To On daje mi życie (por. Katechizm heidelberski, pyt. 75).

Jak podczas Ostatniej Wieczerzy Chrystus dał uczniom swe Ciało i Krew, tak i dziś podczas każdej Wieczerzy Pańskiej wierni naprawdę nasyceni i napojeni bywają Ciałem i Krwią Jego. Zewnętrznie i w sposób widzialny z rąk usługującego otrzymują przy stole Pańskim chleb i wino, a wewnętrznie, duchowo, od samego Pana, dzięki Duchowi Świętemu, przyjmują Ciało Chrystusa jako pokarm duchowy i Jego Krew jako duchowy napój, dzięki któremu zyskują zapewnienie życia wiecznego. Ciało Pańskie jest bowiem prawdziwym pokarmem i napojem w tej wieczerzy. Duch Boży sprawia, że Chrystus jest naszym życiem, mieszka w nas, a my w Nim przez wiarę. Jak pokarm i napój naturalny posila nasze ciało i przy życiu je zachowuje, tak ciało Pana za nas ofiarowane i krew Jego za nas przelana posila nasze dusze i zachowuje nas dla życia wiecznego, co dzieje się dzięki Duchowi Świętemu. Tak więc, przy Stole Pańskim, zgodnie z naturą sakramentu otrzymując materialne, widzialne znaki, przyjmujemy to, co te znaki oznaczają. Biorąc z rąk sługi chleb i wino, spożywamy Ciało i Krew naszego Pana.

Ponieważ Chrystus ustanowił Wieczerzę i nakazał ten akt powtarzać, jesteśmy pewni, że Jego obietnica wypełnia się za każdym razem, kiedy zbieramy się przy Jego stole - sam Jezus Chrystus ogłasza nam, że za nas umiera i daje nam swoje życie. Materialne elementy sakramentu - chleb i wino – są znakami, nośnikami rzeczywistości duchowej, którą jest Jezus Chrystus, ukrzyżowany na Golgocie. Tę właśnie rzeczywistość duchową głoszą, wierzą w nią i w niej uczestniczą zgromadzeni przy stole (por. Ulryk Zwingli: O Opatrzności Bożej).

Kościół ewangelicko-reformowany podkreśla, że ofiara Jezusa, raz na zawsze poniesiona na Golgocie jest naprawdę skuteczna, czego zapewnieniem są znaki Ciała i Krwi Pana w sakramencie Wieczerzy Pańskiej. Zwraca uwagę na to, co się dzieje we wspólnocie wierzących, Nie sądzimy jednak, aby chleb stawał się ciałem a wino krwią Chrystusa, ale wierzymy, że Pan i Zbawiciel jest rzeczywiście obecny. Istota sakramentu rozgrywa się na płaszczyźnie duchowej, która choć nie podlega kontroli zmysłów, nie jest mniej rzeczywista niż płaszczyzna materialna. „Jak w wieczerniku podał On swoim uczniom materialne znaki swego życia za nich ofiarowanego, tak przy świętym stole On, wierny niewidzialnemu spotkaniu, które swoim naznaczył, On, żyjący i obecny, określa przez chleb i wino swą ofiarę, dzieło spełnione dla wierzących, On sam jest przy tym obecny, a nie materia zabitego ciała i przelanej krwi. Znak nie oznacza czegoś, lecz Kogoś" (Pierre Maury: Sakramenty).

Chleb i wino Wieczerzy Pańskiej zapewniają nas o tym, że Chrystus przyszedł, żyje i przyjdzie znowu; potwierdzają Jego narodzenie, śmierć, uwielbienie i obietnicę powtórnego przyjścia. Adoracja „Najświętszego Sakramentu", Bożego Ciała, jest w Kościele ewangelicko-reformowanym zjawiskiem nie do pomyślenia.

Z książki „Porównanie wyznań rzymsko-katolickiego, prawosławnego, ewangelicko-augsburskiego, ewangelicko-reformowanego, Warszawa 1988.