Co to jest znak święty?

b) Drugi rodzaj znaków świętych to nieomylny i widzialny sposób działania Chrystusa w Kościele, polegający na egzystencjalnym związku działania łaski Zbawiciela ze znakiem pod warunkiem faktycznego uczestnictwa człowieka w jego spełnieniu. Znak taki nazywamy sakramentem. Sakrament jest nie tylko znakiem obecności i działania zbawczego Chrystusa w Kościele, ale także Jego działania w określony sposób w danym miejscu i czasie we współdziałaniu z określoną osobą, złączoną ze wspólnotą Kościoła.. Jest to znak społeczny, dany Kościołowi, ale i określonej osobie w Kościele. Sakrament różni się przede wszystkim tym od innych znaków, że ma on nie tylko znaczenie sygnifikatywne, kształtujące świadomość, ale także sprawcze, uświęcające. Jest on znakiem w tym sensie, że nie jest tylko tym, czym jest, ale także tym, co oznacza; nie jest natomiast znakiem w tym znaczeniu, że nie tylko oznacza, ale także sprawia to, co oznacza. Liczba, charakter i struktura tych znaków jest ściśle określona i w tym sensie stanowią one trwałą instytucję Kościoła.

c) Nas interesuje przede wszystkim trzeci rodzaj znaków świętych: są to takie znaki, które nam mówią o Bogu, to znaczy przypominają i oświetlają tajemnicę Jego obecności, ukazując moc jego działania i pomagają lepiej zrozumieć różne nasze sprawy w kontekście tej tajemnicy. Są to przede wszystkim rzeczy, fakty, słowa, ludzie, symbole, które nakazują nam się niejako zatrzymać w przyśpieszającym się z dnia na dzień nurcie codzienności, ażebyśmy mogli sięgnąć wzrokiem głębiej, lub spojrzeć wzwyż, ażebyśmy mogli dostrzec to, wobec czego przechodzimy mimo każdego niemal dnia, a co jest dla nas bardzo ważne, bo nadaje sens naszym codziennym wysiłkom.

I znowu można wyróżnić dwa rodzaje takich znaków. Jedne z nich to są wydarzenia, rzeczy i słowa całkowicie naturalne, spontaniczne, zwyczajne, albo ludzie, jak wszyscy inni, bo spotykamy się z tymi ludźmi i z tymi rzeczami niemal każdego dnia; ale pewnego dnia, w pewnej chwili nagle je „dostrzegamy”, zaczynamy na nie inaczej patrzeć, a one zaczynają do nas mówić, mieć dla nas jakieś szczególne znaczenie. Wtedy właśnie stają się dla. nas znakiem. Drugi rodzaj znaków to takie, które zostały postawione na naszej drodze przez innych ludzi, przez wspólnotę, przez Kościół, który nadał im pewne znaczenie. Są to również ludzie, słowa, rzeczy, symbole, którym wspólnota nadała pewne znaczenie w nadziei, że zostanie ono przez nas odczytane, albo że rzuci przynajmniej jakiś promyk światła w mroki naszej duszy, że rozproszy zwątpienie naszego umysłu, że nas bodaj na chwilę zatrzyma i skłoni do refleksji.

Z punktu widzenia odbiorcy rozróżnienie to nie ma większego znaczenia. Najważniejsze jest to, ażeby dostrzegł on obecność Boga, choćby nawet znak ten nic więcej mu o owej obecności nie był w stanie powiedzieć. Ale znak nie tylko skierowuje naszą uwagę, bo nie byłby w stanie tego osiągnąć, gdyby nie rozświetlał równocześnie naszej świadomości, gdyby nie zawierał w sobie jakichś treści.