Chrzest - mistagogia celebracji

Wybór imienia

Obrzędy wstępne liturgii chrzcielnej zaczynają się od pytania kapłana skierowanego do rodziców o imię dziecka. Podejmując decyzję o wyborze imienia dla dziecka trzeba się dobrze zastanowić, aby dokonać właściwego wyboru. W tym artykule odejdę nieco od przyjętej dotychczas formy, ponieważ chciałbym pomóc rodzicom w decyzji dotyczącej wyboru imienia dla swojego dziecka. Najpierw napiszę trochę o kwiatach! Dlaczego właśnie o kwiatach? Ponieważ kwiaty są bardzo podobne do ludzi i mamy wiele wspólnych cech. Przede wszystkim są one stworzone i pielęgnowane przez Boga. Poza tym każdy kwiat jest inny, niepowtarzalny i jedyny w swoim rodzaju. Używając pewnej analogii możemy nasze ludzkie cechy, osobowość, charakter odnaleźć w kwiatach.

Róża - uważana za najpiękniejszą spośród wszystkich kwiatów i dlatego nazywa się ją królową kwiatów. Ona wie, że jest piękna, że napisano o niej wiele wierszy i piosenek i dlatego jest dumna i niedostępna. Przez to jest także bardzo tajemnicza i skryta w sobie. Swoje piękno zabezpiecza kolcami, jakby chciała bronić tego, co w niej najpiękniejsze. Róża staje się piękna, gdy kocha i jest kochana.

Gerber - to bardzo dumny i wyniosły kwiat. Swą wielkością góruje nad innymi. Wpatrzony w słońce, snuje wielkie marzenia i przy tym jakby nie zauważał innych. Może właśnie dlatego jest taki samotny, pozbawiony liści. Jednak w bukiecie, z innymi kwiatami jest bardzo piękny i potrzebny.

Tulipan - to gwiazda jednego sezonu. Rozkwita wraz z pierwszymi wiosennymi promieniami słońca, cieszy się nimi przez kilka dni i wtedy naprawdę jest piękny Szybko jednak umiera i nie ma go aż do następnej wiosny. Jest zwiastunem słońca, zwiastunem życia. Brakuje mu jednak wytrwałości. Niewielkie ochłodzenie, deszcz, czy wiatr zniechęcają go i wtedy przestaje żyć. Frezja - to piękny, delikatny i bardzo wrażliwy kwiat. Jego zapach jest tak upojny i romantyczny, a jego piękno, delikatność oraz subtelność jakby nie grały w kontakcie z brutalną rzeczywistością. Wydaje się, że ona nie pasuje, że jest z innej epoki, że znalazła się w takim świecie przez pomyłkę.

Goździk - to bardzo oficjalny kwiat. Pasuje na każdą okazję, ponieważ potrafi przystosować się do każdej sytuacji. Kiedy trzeba załatwić jakąś niezręczną sytuację goździk bardzo pomaga. On po prostu jest i spokojnie płynie sobie z prądem życia, nie narażając się nikomu i nie wychylając się zbytnio.

Przyglądając się poszczególnym kwiatom, każdy z nas może odnaleźć siebie samego, swoją indywidualność i oryginalność. Podobnie jak kwiaty i my mamy różne cechy, różne przeznaczenie, różne imiona. Mam swoje imię - to coś bardzo ważnego, ponieważ oznacza, że jestem, że żyje. U ludzi starożytnych imię nie było jakimś określeniem konwencjonalnym, lecz oznaczało rolę, jaką dany byt odgrywał we wszechświecie. Przy narodzeniu się dziecka jedną z pierwszych czynności jest nadanie mu imienia. Czym kierujemy się dokonując takiego, a nie innego wyboru? Czy jest to panująca moda, a może wybieramy imię znanej gwiazdy sportu, estrady, bądź bohatera emitowanego w telewizji popularnego serialu?

Wybór imienia powinien być dojrzały i przemyślany. Jako chrześcijanie szukamy osobowych wzorów pośród świętych. Oni uczą nas miłości i nadziei oraz całkowitego zawierzenia Chrystusowi. Oni przeszli przez życie i nie zmarnowali go. Od nich możemy się uczyć tego co prawdziwe i nieprzemijające. Społeczność świętych to najpiękniejsze kwiaty w Bożym ogrodzie. Ich piękno nigdy nie przeminie - trwa na wieki. Szukajmy w tym ogrodzie najpiękniejszych i najlepszych kwiatów dla naszych dzieci. Wybrany święty będzie dla nich nie tylko wzorem, ale także potężnym orędownikiem u Boga; stanie się ich bliskim przyjacielem.

Imię wyraża na ogół przeznaczenie człowieka oraz nadzieje wiązane z nim na przyszłość. W imieniu człowieka kryją się także jego społeczne możliwości. Imię wyznacza człowiekowi określone zadania do wypełnienia. Nadając dziecku imię, wyznaczamy mu drogę jego życiowego powołania i misji. Początkiem tej drogi jest przyjmowany sakrament chrztu.