Chrzest - mistagogia celebracji

"Czy jesteście świadomi?"

W obrzędach przyjęcia dziecka kapłan kieruje do rodziców następujące słowa: „Drodzy rodzice, prosząc o chrzest dla swojego dziecka, przyjmujecie na siebie obowiązek wychowania go w wierze, aby zachowując Boże przykazania, miłował Boga i bliźniego, jak nas uczył Jezus Chrystus”. Stawia im także pytanie: „Czy jesteście świadomi tego obowiązku?” Rodzice zgodnie odpowiadają, że są tego świadomi. W kontekście powierzchownego traktowania chrztu dziecka, warto nieco dłużej zastanowić się nad znaczeniem tych słów, a szczególnie nad słowami: „przyjmujecie na siebie obowiązek wychowania go w wierze”.

W starożytności chrześcijańskiej sakrament chrztu był udzielany przede wszystkim osobom dorosłym. Przed przyjęciem sakramentu musieli oni przejść długi proces przygotowania, który niekiedy trwał nawet trzy lata. W tym czasie kandydaci do chrztu (katechumeni) poznawali główne prawdy wiary oraz uczyli się modlitwy i zasad chrześcijańskiego życia, którego fundamentem były Boże przykazania i Ewangelia. Warunkiem dopuszczającym do chrztu była żywa i dojrzała wiara kandydatów, która musiała być widoczna w ich życiu i postępowaniu. Sakrament chrztu domagał się wiary. Ona w naturalny sposób otwierała drzwi do przyjęcia pierwszego sakramentu.

W pierwszych wiekach chrześcijaństwa udzielano chrztu także małym dzieciom. Teksty biblijne i inne źródła historyczne mówią o całych rodzinach, które przyjmowały ten sakrament. W żadnym z tych świadectw nie wyklucza się dzieci, które stanowiły część każdej rodziny. Dzieci przyjmowały chrzest dzięki wierze swoich rodziców. Rodzice podejmując decyzję o chrzcie swoich dzieci, zobowiązywali się do wychowania ich w wierze i moralności chrześcijańskiej. Byli oni pierwszymi nauczycielami wiary dla swoich dzieci.

Obecnie rodzice przynoszą do kościoła dziecko i proszą o udzielenie mu sakramentu chrztu. Ponieważ jest to wielki dar i bezcenny skarb, kapłan w imieniu Chrystusa i Kościoła pyta rodziców, czy są świadomi obowiązku, który odtąd na nich spocznie? Czy są gotowi wychować własne dziecko w wierze Kościoła? Czy będą je wychowywać według Bożych przykazań i zasad Ewangelii? W tym momencie trzeba postawić jeszcze jedno pytanie o motywację chrztu, czyli dlaczego decydujemy się na chrzest dziecka? Czy tylko dlatego, że taka jest tradycja, że tak wypada, że nadarza się okazja do rodzinnego świętowania? Niekiedy można odnieść wrażenie, że dla wielu ludzi sakrament chrztu stanowi element religijnego folkloru. Przy takim myśleniu nikt nie zastanawia się czym tak naprawdę jest ten sakrament i co się w nim i przez niego dokonuje. Ważna staje się zewnętrzna oprawa: kamera, zdjęcia, strój, przyjęcie. I zwykle po „takim” chrzcie następne spotkanie z kościołem ma miejsce dopiero podczas I Komunii Świętej.

Rodzice współpracując z łaską Bożą, przekazują dziecku dar życia. Jest ono owocem ich małżeńskiej miłości i dlatego jako kochający rodzice chcą dzielić się z dzieckiem tym, co mają najcenniejszego. Przynosząc je do kościoła i prosząc o chrzest dają mu dar najcenniejszy. Wiara rodziców, sprawia, że ich dziecko staje się dzieckiem Bożym. Ich wiara otwiera dla niego bramy życia wiecznego. Dzięki wierze rodziców dziecko zanurzając się w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, zostanie oczyszczone ze zmazy grzechu pierworodnego. Otrzyma także dar Ducha Świętego, który uzdolni je do nazywania Boga Ojcem.

Rodzicom dziecka towarzyszą rodzice chrzestni. Również oni zobowiązują się po pomocy w chrześcijańskim wychowaniu dziecka. Ich obecność w życiu ochrzczonego dziecka nie może się ograniczyć do urodzin, imienin, czy innych uroczystości, z którymi często wiążą się upominki i prezenty. Powinni towarzyszyć dziecku w jego życiowej drodze jako wzorce silnej wiary i dlatego Kościół stawia tak wielkie wymagania co do wyboru rodziców chrzestnych. Dając świadectwo własnej wiary również oni przekazują dziecku najwspanialszy dar i w ten sposób najlepiej wypełniają zadanie rodziców chrzestnych.