Chrzest - mistagogia celebracji

Chrzest początkiem chrześcijańskiej drogi

Na obrzędy zakończenia liturgii chrzcielnej składają się następujące elementy: procesja do ołtarza, wspólne odmówienie Modlitwy Pańskiej, błogosławieństwo oraz śpiew pieśni uwielbienia. Księga liturgiczna zachęca, aby śpiewano radosny hymn maryjny „Magnificat”. Po tym śpiewie, jeśli istnieje taka tradycja, można ochrzczone dziecko zanieść przed ołtarz Matki Bożej.

Obrzędy zakończenia nabierają szczególnego znaczenia, jeżeli liturgia chrzcielna odbywała się przy chrzcielnicy. Po wręczeniu zapalonej świecy rodzicom dziecka powinna odbyć się uroczysta i radosna procesja do ołtarza, przy którym codziennie sprawowana jest Eucharystia. W procesji rodzice niosą swoje ochrzczone dzieci oraz zapalone świece. Podczas procesji należy śpiewać pieśń o chrzcie świętym. Księga proponuje krótki śpiew tekstu św. Pawła z Listu do Galatów: „Wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa (3, 27). Śpiew zakończony jest podwójnym wielkanocnym Alleluja. Procesja do ołtarza przypomina, że inicjacja chrześcijańska jest drogą, która rozpoczęła się na chrzcie świętym. Ta droga będzie domagała się kontynuacji i ciągłego postępu. Następnymi wyraźnymi etapami chrześcijańskiego wtajemniczenia będzie bierzmowanie i Eucharystia. Obrzędy końcowe liturgii chrzcielnej przypominają rodzicom i całej wspólnocie parafialnej o nierozerwalnym związku trzech sakramentów: chrztu, bierzmowania i Eucharystii.

Po dojściu do ołtarza kapłan wygłasza do rodziców przemówienie, w którym ukazuje perspektywę dalszej drogi sakramentalnego wtajemniczenia. Mówi między innymi: „Najmilsi, te dzieci, odrodzone przez chrzest święty, nazywają się dziećmi Bożymi i są nimi rzeczywiście. W sakramencie bierzmowania otrzymają pełnię Ducha Świętego. Przystępując zaś do ołtarza Pańskiego, staną się uczestnikami Jego Uczty Ofiarnej i razem ze zgromadzonym Kościołem będą Boga nazywać Ojcem”. Słowa te stanowią rozbudowane wprowadzenie do wspólnego odmówienia modlitwy „Ojcze nasz”. W kontekście przyjętego chrztu wspólne odmówienie Modlitwy Pańskiej podkreśla, że sakrament ten włącza we wspólnotę Kościoła, w której wszyscy są dziećmi Bożymi. W tej wspólnocie ochrzczone dzieci w przyszłości otrzymają także inne sakramenty, które będą jeszcze bardziej jednoczyły z Bogiem i Kościołem.

Ostatnim elementem obrzędowym liturgii chrzcielnej jest uroczyste i rozbudowane błogosławieństwo skierowane do rodziców oraz wszystkich uczestniczących w liturgii sakramentu chrztu świętego. Błogosławieństwo obejmuje w sposób szczególny matki trzymające na rękach nowo ochrzczone dzieci, ojców i wszystkich zebranych. Formuły błogosławieństwa są pełne radości i dziękczynienia. Rozbudowane teksty poszczególnych błogosławieństw mówią także o konieczności świadectwa chrześcijańskiego życia ze strony rodziców ochrzczonego dziecka, ale także od całej wspólnoty miejscowego Kościoła. Jest także mowa o darze życia wiecznego, które zostało zapoczątkowane w ochrzczonym dziecku.

Na zakończenie liturgii chrzcielnej, o ile to jest możliwe, wszyscy razem mogą wykonać odpowiedni śpiew, np. pieśń Maryi „Magnificat”. Jest to bardzo odpowiedni śpiew na zakończenie liturgii chrzcielnej, ponieważ stanowi uwielbienie Boga za wielkie rzeczy, których dokonuje dla człowieka, a szczególnie dla jego zbawienia. Następnie tam, gdzie zachowano taki zwyczaj, rodzice zanoszą ochrzczone dziecko przed obraz Najświętszej Maryi Panny. Trzeba pamiętać, że Maryja jest Matką Kościoła i właśnie dlatego do niej zanosi się nowo ochrzczone dziecko. Jej zostaje ono przedstawione i powierzone. Sakrament chrztu włącza dziecko do wielkiej rodziny Kościoła i dlatego można powiedzieć, że Maryja staje się również jego Matką.