DIAKON

(gr. diakonos) sługa posługujący przy stole. Być może początkowo nazywano tak również pomagających przy sprawowaniu Wieczerzy Pańskiej. Powstanie instytucji diakonatu opisują Dzieje Apostolskie (6,1-6 - I czyt.).

Autor księgi, św. Łukasz, nie użył tu jednak słowa „diakon”, ale mówi o wyborze „siedmiu mężów cieszących się dobrą sławą”, którym powierzono zadanie rozdzielania jałmużny wśród wdów. Później nazywano ich po prostu „Siedmioma” (Dz 21,8). Ich liczba może nawiązywać do liczby żydowskich miast sędziowskich (Pwt 16,18).

Zadaniem Siedmiu miała być przede wszystkim troska o ubogich i potrzebujących, ale niektórzy - na przykład Szczepan i Filip - pełnili także funkcję apostolską, która polegała na modlitwie i posłudze słowa. Wszyscy wybrani diakoni mieli greckie imiona, co świadczy o tym, że byli hellenistami, a jeden nawet prozelitą (nawróconym poganinem).

Dokonując takiego wyboru, Apostołowie starali się wyeliminować ewentualne podejrzenia o stronniczość przy rozdzielaniu przez nich jałmużny.
(za: Gość Niedzielny Nr 17/2002)