RZYM

wzmiankowany jest dość rzadko w Biblii, jeżeli porównujemy liczbę wyraźnych odniesień do tego miasta z jego politycznym i militarnym znaczeniem. W Starym Testamencie nazwa ta pojawia się tylko dwanaście razy w Pierwszej Księdze Machabejskiej, a w Nowym Testamencie zaledwie osiem razy. Należy jednak uwzględnić liczne aluzje w Apokalipsie św. Jana.

W ostatniej księdze Biblii nazwa „Babilon” - starotestamentalny symbol potęgi wrogiej Bogu Jahwe i zagrażającej Jego ludowi - oznacza stolicę kultów pogańskich oraz miejsce męczeństwa pierwszych pokoleń chrześcijan. Słowa Pierwszego Listu św. Piotra potwierdzają taką identyfikację: „Pozdrawia was ta, która jest w Babilonie razem z wami wybrana, oraz Marek, mój syn” (5,13).

Pomimo tych negatywnych skojarzeń Rzym pozostaje uprzywilejowanym miejscem działalności pierwotnego Kościoła. Wybór nie jest uzasadniony tylko politycznie. Chociaż Jezus powierzył misję głoszenia Dobrej Nowiny na całym świecie, to jednak tylko Rzym jest wyraźnie wymieniony w Jego zachęcie skierowanej do uwięzionego Pawła: „»Odwagi! Trzeba bowiem, żebyś i w Rzymie świadczył o Mnie, tak jak dawałeś o Mnie świadectwo w Jerozolimie«” (Dz 23,11).
(za: Gość Niedzielny Nr 26/2003)