ŻYCIE

W ST odpowiedni termin hebrajski ogólnie oznacza życie na ziemi. Często oznacza okres trwania ludzkiego życia (Pwt 4,9; Jr 52,33), a jego przeciwieństwem jest termin hebrajski oznaczający śmierć (Rdz 47,19). Śmierć pojmowano jako kres życia; dusza część ludzkiej osoby nie żyje dalej po śmierci. Prorok Ezechiel mówi o zmartwychwstaniu narodu do odnownionej egzystencji na ziemi (Ez 37), natomiast wzmianki o indywidualnym życiu po śmierci są bardzo rzadkie i tylko w pismach późniejszych (np. Dn 12,2).

Bóg jest Bogiem żywym (Jr 10,10), który jako jedyny jest źródłem ludzkiej egzystencji na ziemi i decyduje o życiu i śmierci człowieka (Rdz 2,7; 1 Sm 2,6). Życie jest głównym błogosławieństwem Bożym (Pwt 30,19). W niektórych fragmentach słowo "życie" oznacza nie tylko istnienie (trwanie), lecz także zdrowie i dobrobyt (Prz 3,13-18). W Księdze Powtórzonego Prawa i w literaturze mądrościowej, życie łączy się z przestrzeganiem przykazań Bożych (Pwt 30,15-20; Prz 4,4).

W NT słowo "życie" oznacza ogólnie życie po śmierci, życie wieczne, lecz zachowuje także jego starotestamentowe znaczenia. W Ewangeliach synoptycznych życie wieczne jest uzależnione od prowadzenia moralnego życia i pomagania potrzebującym (Mt 19,16-19 por. 25,31-46). Osiągnięcie życia wiecznego nie jest łatwe i może kosztować wiele wysiłków (Mt 7,14; Mk9,42-48). Życie wieczne łączy się z naśladowaniem Jezusa (Mk 10,28-31).

W pismach Pawła Apostola dążenie do przestrzegania przykazań nie prowadzi do życia, lecz śmierci (Rz 7,10). Życie wieczne przychodzi jedynie przez Chrystusa; przez chrzest zanurzający w śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa chrześcijanin może wkroczyć w nowe życie (Rz 6,4). „(…) razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2,19-20). Życie wieczne rozpoczyna się w teraźniejszości - dzięki Duchowi Świętemu chrześcijanin już teraz żyje dla Boga - i będzie trwało w przyszłości (Rz 6,13; Ga 5,25).

Słowo "życie" pojawia się szczególnie często w Ewangelii Jana. Bóg, który jest Bogiem żywym, udzielił Jezusowi życia, aby miał je w sobie (J 5,26) i dal życie ludzkości (J 6,33.51; 10,10). Jezus jest "chlebem życia", "światłem życia", "zmartwychwstaniem i życiem" (J 6,48; 8,12; 11,25; 14,6). Wierzący w Jezusa otrzymuje życie wieczne już obecnie („ze śmierci przeszedł do życia” J 5,24) i w przyszłości (Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym", J 6,40).
(EB) - za zgodą Oficyny Wydawniczej „Vocatio” :.