Wielki Tydzień i Wielkanoc 2005

Czy Jezus potrafił się modlić? (Dz 20,28-38; Ps 68; J 17,21; J 17,11b-19)

Nudziłem się. Wziąłem do ręki „Przegląd Reader’s Digest” sprzed kilku lat i natrafiłem na zdanie: „Chorzy, którzy odmawiali pacierze, mieli o duże lepsze wyniki: 5 razy rzadziej musieli brać antybiotyki, 2,5 raza mniej byli narażeni na niewydolność krążenia, mniej ryzykowali nagłym zatrzymaniem akcji serca. Wielokrotnie już samo skupienie się w modlitewnym nastroju zdawało się stwarzać warunki do wyleczenia” (Przegląd Reader’s Digest 1/97).

Według tych wskazówek modlitwa Jezusa w Ogrójcu powinna następować w błogim odprężeniu przy dźwiękach łagodnej, anielskiej muzyki. Skąd więc krwawe krople potu, przerażenie, bezbronność, cierpienie i śmierć? Jezu, przecież stosując się do przepisu dziennikarza byłbyś „2,5 raza mniej narażony na niewydolność krążenia!”.

Dzisiejsze pierwsze czytane kończy się opisem szczerej modlitwy i kompletnie nie pasuje do wspomnianych dziennikarskich sensacji: „Po tych słowach Paweł upadł na kolana i modlił się razem ze wszystkimi. Wtedy wszyscy wybuchnęli wielkim płaczem. Rzucali się Pawłowi na szyję i całowali go, smucąc się najbardziej z tego, co powiedział: że już nigdy go nie zobaczą. Potem odprowadzili go na okręt”.

Płacz, tęsknota, smutek, upadek na kolana, łzy... Czy Paweł nie umiał się modlić? Nie czytał z pewnością porad Reader’s Digest, ale żeby aż do tego stopnia???

Modlitwa poranna

Witaj, przez którą jaśnieje radość,
Witaj, dla której klątwa odpuszczona,
Witaj, która Adama podnosisz z upadku,
Witaj, która od łez uwalniasz Ewę

Witaj, o wysokości, pojęciom ludzkim niedostępna,
Witaj, głębiono nawet anielskim okiem niezbadana,
Witaj, bo jesteś tronem Króla,
Witaj, bo dźwigasz Tego, co wszystkie dźwiga rzeczy.

Witaj, gwiazdo Słońce nam ukazująca,
Witaj, łono Boskiego wcielenia,
Witaj, przez którą stworzenie się odnawia,
Witaj, przez którą Stwórca dzieckiem się staje.
Witaj, Oblubienico Dziewicza.

(Z Akatystu ku czci Bogurodzicy)