Wielki Tydzień i Wielkanoc 2005

Okruchy (Dz 1,15-17.20-26; Ps 113; J 75,76; J 15,9-17)

Maciej został apostołem w miejsce Judasza. Wszedł w miejsce kogoś, kto zdradził Mistrza i wydał Go na śmierć. Świeżo upieczony apostoł znał już słabe punkty poprzednika. Czy był na nie szczególnie wyczulony i za wszelką cenę starał się ich unikać?

„Judasz był złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano”. Wiele malutkich grzeszków, skryte przed światem drobne świństewka, pieniądze cichcem wykradane z kasy doprowadziły go w końcu do dramatycznego pytania: „Ile mi dacie za Syna Bożego?”

Czy Maciej zwracał uwagę na takie drobiazgi? Na malutkie, drobne gesty? Chyba tak. To one przecież drążą skałę.

Świetnie wiedziała o tym Mała Tereska. Kiedyś spacerowała sobie po ogrodzie... w intencji pewnego misjonarza. Drobiny, okruchy są dla Boga bezcenne.

Modlitwa poranna

Witaj, która ludzi prostujesz ku górze,
Witaj, która demony strącasz do przepaści,
Witaj, błędu depcąca szaleństwo,
Witaj, ujawniająca ułudę bałwanów.

Witaj, morze, w którym faraon utonął duchowy,
Witaj, skało, z której źródło tryska dla spragnionych życia,
Witaj, słupie ognisty, wiodący przez ciemność,
Witaj, osłono nad światem szersza niźli chmura.

Witaj, pokarmie mannę nam zastępujący,
Witaj, Służebnico Świętego Pokarmu,
Witaj, ziemio Bożej obietnicy,
Witaj, miodem i mlekiem płynąca.
Witaj, Oblubienico Dziewicza.

(Z Akatystu ku czci Bogurodzicy)