Wielki Tydzień i Wielkanoc 2005

Idzie niebo ciemną nocą (Dz 22,30:23,6-11; Ps 16; J 77,27; J 17,20-26)

Bardzo lubię te kołysankę. Nucę ją czasami dziecku przed snem. Jej słowa nieświadomie pokazują prawdę: niebo rzeczywiście przychodzi do mnie ciemną nocą. Czy mi się to podoba, czy nie.

Jezus przyszedł na świat nocą. Nocą ujrzeli go pasterze. Józef wszelkie Boże nakazy otrzymywał we śnie, a mędrców do Betlejem prowadziła gwiazda. Przymierze z Abrahamem zawarte zostało gdy „Abram zapadł w głęboki sen i opanowało go uczucie lęku, jak gdyby ogarnęła go wielka ciemność”, a nowe przymierze przypieczętowane zostało krwią Baranka gdy „mrok ogarnął całą ziemię”.

Nie lubimy nocnych klimatów. Ciemność, chłód, brak stabilnego oparcia, lęk, zwątpienie, narzekanie, niepewność i samotność to często sytuacje, w jakich zastaje nas wtedy Boża łaska. A tacy byliśmy świetni. No i gdzie się podział ten zadowolony z siebie gigancik, którym niedawno byłem??

Nocą Bóg dotyka i uzdrawia człowieka. Wtedy wyłażą na wierzch wszystkie zranienia, obawy, kompleksy tak starannie schowane podczas dnia. I doświadczamy, że wszelka pomoc przychodzi właśnie od Niego – od Ojca Świateł.

Gdy Apostoł Narodów głosił faryzeuszom i saduceuszom Dobrą Nowinę „doszło do wielkiego wzburzenia, a trybun obawiając się, żeby nie rozszarpali Pawła, rozkazał żołnierzom zejść, zabrać go spośród nich i zaprowadzić do twierdzy”. Paweł wylądował w więzieniu. Nocą, w ciemnym lochu, w najmroczniejszej chwili ukazał się mu Pan. Pocieszył go i powiedział: „Odwagi!” Paweł wziął głęboki oddech. Przestał się bać.

Modlitwa poranna

Witaj, konarze pnia, co nie usycha,
Witaj, pole rodzące Owoc nieskalany,
Witaj, uprawiająca pole Rolnika ludzi przyjaciela,
Witaj, która nam rodzisz Rodziciela życia.

Witaj, niwo dająca obfitość zmiłowań,
Witaj, stole pełny bogactw pojednania,
Witaj, bo nam gotujesz łąkę słodkich rozkoszy,
Witaj, bo duszom przystań spokojną sposobisz.

Witaj, modlitwy kadzidło pachnące,
Witaj, całego świata ceno pojednania,
Witaj, dobroci Boża śmiertelnym życzliwa,
Witaj, któraś śmiertelnych śmiałym przystępem do Boga.
Witaj, Oblubienico Dziewicza.

(Z Akatystu ku czci Bogurodzicy)