Wielki Post i Wielkanoc sto lat temu

Jestem posłuszny Duchowi Świętemu co dzień...
Niedziela ta ma przypominać 70 tygodni lat Daniela i przeobraża powołanie do Królestwa Bożego. Introit (Psl. 17) przytacza słowa pociechy upadłego syna Adamowego, dręczonego męczarnią Śmierci. W modlitwie Kościoła prosi Kapłan o łaskawe wyratowanie z zasłużonych utrapień. Apostoł Paweł przedstawia pielgrzyma ziemskiego jako zapaśnika na arenie. (1. Kor. 9, 24). Tractus uderza z głębi serca Wołaniem o zmiłowanie. (Psl. De profundis). W Ewangelii (Mat. 20) powołuje gospodarz robotników do winnicy w różnych porach dnia za jednakową zapłatą. W dalszych modlitwach prosimy nie tylko o łaskę powołania, ale i o łaskę wybrania.

Modlitwa kościelna.
Panie, niech znajdzie łaskę u Ciebie błaganie ludu Twego, abyśmy dla chwały Imienia Twego oswobodzeni byli według pełni miłosierdzia Twego od wszelkich kar, jakiemi teraz dla grzechów naszych chłostani jesteśmy. Przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.

Epistoła. (1. Kor. 9, 24 – 27; 10, 1 – 5).
Bracia!
Nie wiecie, iż ci, którzy w zawód biegają, acz wszyscy biegają, ale jeden zakład bierze?
Tak bieżcie, abyście otrzymali. A każdy któren się potyka na placu, od wszystkiego się powściąga; a oni (czynią to), aby wzięli wieniec skazitelny, a my nieskazitelny. Ja tedy tak bieżę, nie jako na niepewne, tak szermuję, nie jako wiatr bijąc; ale karzę ciało moje i w niewolę podbijam, bym snać inszym przepowiadając, sam się nie stał odrzuconym. Albowiem nie chcę, bracia, abyście wiedzieć nie mieli, iż ojcowie nasi wszyscy pod obłokiem byli i wszyscy przez morze przeszli i wszyscy ochrzceni byli w Mojżeszu, w obłoku i morzu i wszyscy jedli tenże pokarm duchowny i wszyscy pili tenże napój duchowny (a pili ze skały duchownej, która za nimi szła, a skałą Chrystus); ale nie we wielu z nich upodobało się Bogu.

Ewangelia. (Mateusz 20, 1 – 16).
W owym czasie rzekł Jezus uczniom to podobieństwo: Podobne jest Królestwo Niebieskie człowiekowi gospodarzowi, który wyszedł bardzo rano najmować robotników do winnicy swojej. A uczyniwszy umowę z robotnikami z grosza dziennego, posłał ich do winnicy swojej. I wyszedłszy (znowu) około trzeciej godziny, ujżał drugich stojących na rynku próżnujących i rzekł im: Idźcie i wy do winnicy mojej, a co będzie sprawiedliwe dam wam. A oni poszli. I znowu wyszedł około szóstej i dziewiątej godziny i toż uczynił. A około jedenastej wyszedł i znalazł drugich stojących i rzekł im: Co tu stoicie cały dzień próżnując? Rzekli mu: Iż nas nikt nie najął. Rzekł im Idźcie i wy do winnicy mojej. A gdy wieczór przyszedł, rzekł pan winnicy sprawcy swemu: Zawołaj robotników i oddaj im zapłatę, począwszy od ostatnich aż do pierwszych. Gdy tedy przyszli, którzy około jedenastej godziny byli przyszli, wzięli po groszu. A przyszedłszy i pierwsi, mniemali, iżby więcej wziąć mieli, ale wzięli i oni po groszu. A wziąwszy, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: Ci ostateczni jednę godzinę robili, a uczyniłeś ich równymi nam, którzyśmy znosili ciężar dnia i upału. A on, odpowiadając jednemu z nich, rzekł: Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; żaliś się ze mną za grosz nie zmówił? Weźmij, co twego jest, a idź; chcę też i temu ostatecznemu dać, jako tobie. Czyli mi się nie godzi uczynić, co chcę? Czyli oko twoje złośliwem jest, iżem ja jest dobry? Tak ci ostateczni będą pierwszymi, a pierwsi ostatecznymi; albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.