Dlaczego dla mnie? - Droga Krzyżowa

XIII. Jezus z krzyża zdjęty

Umarł. Z boku wypłynęła już krew i woda. Józef z Arymatei stara się delikatnie zdjąć Jego ciało z krzyża.

Tłum, zaspokoiwszy swoją rządzę mordu, powoli odchodzi. Jedni biorą swoje krzyże i maszerują jeszcze bardziej mozolnie niż wcześniej. Inni porzucają swoje na szczycie i oddalają się biegiem, wolni i szczęśliwi. Mój krzyż skurczył się zrobił znacznie lżejszy, zawieszam go na łańcuszku na szyi jest leciutki jak powietrze, ale ja wiem, że niedługo takim pozostanie.

Wiem też jednak, że dzięki temu, czego byłem tu świadkiem, będę miał siłę by nosić go dłużej i z większym oddaniem.





XIV Jezus do grobu złożony

Nadszedł upragniony spokój. Zaszło już palące słońce. Skończyła się znaczona krwią i trudem droga.

Umyty, natarty pachnącymi olejami i owinięty w śnieżnobiałe płótno, wygląda zupełnie inaczej, niż przed chwilą. Wciąż jednak emanuje od Niego aura spokoju i dziwnej pewności. Przeświadczenia o jakiejś wiedzy, jakiejś tajemnicy. Zupełnie, jakby czuł ulgę i próbował nam teraz coś powiedzieć. Coś bardzo ważnego.

„Kto chce być uczniem moim, niech weźmie krzyż swój na ramiona i niech podąża moimi ścieżkami.”

„Zburzę ten przybytek i w ciągu trzech dni postawię go na nowo.”

Ciężki głaz zamyka wejście do grobu. Nie stanowi jednak żadnej przeszkody ani dla Niego, ani dla Słowa, wiary i modlitwy.