Między strąkami a ucztą w domu Ojca - 4 tydzień

Joanna Kociszewska

Zobaczyć Boga w oczach człowieka

Wybieram między strąkami a ucztą w domu Ojca. Co wolę? To pytanie retoryczne. Któż by nie wybrał uczty? Więc dlaczego odchodzę? Dlaczego nie wracam?

Strąki są smaczne! To nie jest prawda do końca, ale jak się je rozgryza, są słodkawe. Potem wprawdzie aż twarz wykrzywia od goryczy, ale dla tej słodkości trzeba o tym zapomnieć! Człowiek potrzebuje odrobiny słodyczy!

Nie chcę zrezygnować z jakiejś przyjemności, jakiegoś zabezpieczenia, jakiejś wygody. Ja tego potrzebuję - mówię...

Uczta? To tylko wabik, tak naprawdę chcą tylko mojej wolności! A ja chcę być wolny i sam wybierać!

I jestem wolna. Nic mnie nie zniewala. Zresztą tak na co dzień w ogóle nie ma czasu o tym myśleć. Trzeba się liczyć z ludźmi - rodziną, pracodawcą, znajomymi. Trzeba dbać o kontakty. Trzeba osiągnąć odpowiednią pozycję. Trzeba zarobić. Nawet nie próbuję sobie wyobrazić swojego życia bez tylu ludzi - tylu rzeczy. Muszę tyle jeszcze... Nie mam czasu. Na życie, na miłość, na drugiego człowieka. Kiedy miałabym myśleć o wolności??

Uczta? Na pewno mnie nie przyjmą, wywalą za drzwi. Tylko niepotrzebnie się poniżę. Nie jestem na tyle bezczelna...

Tam nie ma dla mnie miejsca. Oni są inni - pobożni, potrafią się modlić... To nie miejsce dla mnie. Nawet nie będę próbować. Jakbym wyglądała tam z taką historią? Mieli łatwe i proste życia, nie zaplątali się tak jak ja. Nie ma sensu!

***

Powiedział wszystko. Już chwycił za klamkę - jedyne co można zrobić w tej sytuacji, to wyjść. „W każdej chwili możesz przyjść - jeśli tylko zechcesz” - usłyszał. Zatrzymał się na chwilę, zaskoczony, nim wyszedł. Bez słowa.

W oczach tego, który pozostał, nie było gniewu czy pogardy. Był tylko smutek i ból. Ból, że ktoś sam się rani. Ból??

Jeśli tak potrafi myśleć człowiek, jak może patrzeć Bóg?

Można zobaczyć Boga w oczach człowieka. A jeśli tak - można człowiekowi Boga pokazać. Chcę o tym pamiętać.