Bóg zawsze wierny

Modlitwa inspirowana Psalmami.

więcej »

NA NIEDZIELĘ I UROCZYSTOŚCI

Świętej Rodziny C

Komentarze biblijne i liturgiczne, propozycje śpiewów, homilie, Biblijne konteksty i inne.

więcej »

Szukaj z nami Światła nadziei

Adwent z Wiara.pl 2004 Spis treści

III niedziela Adwentu

Iść w ślady Jana Chrzciciela (Iz 35,1–6a; Ps 146; Jk 5,7–10; Mt 11,2–11)

Chciałbym być podobny do Jana Chrzciciela. Podobnie jak on ubogi w środkach, podobnie jak on pokorny i podobnie jak on bezkompromisowy. Choć nie zaliczał się do wielkich tego świata, ciągnęły do niego tłumy. A on, tak prawdziwy w swoim posłannictwie, pokazywał im Tego, który szedł za nim. Powiedział kiedyś na wodami Jordanu: „Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała”. A później wskazał Go swoim uczniom mówiąc: „Oto Baranek Boży”. I nie zatrzymywał przy sobie tych, którzy opuścili go dla Najważniejszego, dla Jezusa Chrystusa. Bo przecież pamiętał, że trzeba, aby Syn Boży został wywyższony, a on odsunął się na bok. Czy doszło do Niego, że Ten, któremu przygotował drogę, uznał go za największego spośród ludzi? Nie wiem. Ale jestem pewien, że nawet wtedy nie groziła mu pycha.

Jan wiedział, jak wielki jest ten, który szedł za nim. Od zarania dziejów człowiek wygnany z raju żył dręczony bólem, niesprawiedliwością i utrudzony mozolną pracą dla utrzymania się przy życiu; świadom, że wysiłki te nie zmienią jego przeznaczenia: powrotu do ziemi, z której niegdyś Bóg go stworzył. Czy można było oczekiwać, że spełnią się słowa Bożej zapowiedzi, że przyjdzie potomek niewiasty, który zmiażdży głowę węża? Czy można było oczekiwać spełnienia zapowiedzi proroków, że „przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą”, chromi zaczną chodzić a niemi mówić? A jednak wszystko to zaczynało się jakby spełniać. Co więcej, oczyszczenia zaczęli doznawać trędowaci, zmartwychwstawać zaczęli umarli, a ubogim i uciśnionym na tej ziemi zaczęto głosić Dobrą Nowinę o ich zbawieniu. Cóż znaczy uwięzienie, gdy zaczyna się spełniać największe marzenie ludzkości? Przez cuda Jezusa błyska nadzieja, że życie na tym świecie nie musi być dla człowieka przepełnione bólem. A Jego nauczanie sprawia, że nawet twarde ludzkie serca doznają przemiany. Czyż nie daje to rozsądnej nadziei, że nadeszły dla ludzi czasy powrotu do utraconego raju?

Od tamtych wydarzeń minęło dwa tysiące lat. Ciągle jeszcze żyjemy w świecie dalekim od doskonałości. Ale wiem, że Jezus umierając odkupił nasze grzechy, a zmartwychwstając przywrócił nam życie. Czekam. I choć powtórne przyjście naszego Pana wydaje się opóźniać, to wiem, że ten dzień, w którym raz na zawsze zniknie z ziemi wszelkie zło, na pewno nadejdzie. Zmarli zmartwychwstaną, chorzy zostaną uzdrowieni, zniknie strach, niesprawiedliwość i wszelkie zło. Jeśli o coś się boję, to tylko o to, na ile uda się nam wykorzenić zło z nas samych. Jest nad czym pracować. Tyle grzechu jest we mnie, tyle wokół mnie zranionych, a przez to nieumiejących kochać serc. Zadanie tak wielkie, a my tak małoduszni. Tyle pracy, a tak mało robotników. Czy damy radę? Dlatego proszę dziś Boga, aby dał mi pokorę, odwagę i bezkompromisowość Jana Chrzciciela.

Kościół naucza:

Ta perspektywa chrystocentryczna pozwala zrozumieć inne jeszcze znaczenie symboliczne, jakie refleksja chrześcijańska i praktyka duszpasterska wiąże z dniem Pańskim. Idąc bowiem za trafną intuicją duszpasterską Kościół nadał chrześcijański sens określeniu «dzień słońca», używanemu przez Rzymian na oznaczenie niedzieli i do dziś obecnemu w niektórych językach europejskich; w ten sposób chronił wiernych przed niebezpiecznym wpływem kultów oddających boską cześć słońcu oraz sprawiał, że celebracja tego dnia zwracała się ku Chrystusowi jako prawdziwemu «słońcu» ludzkości. Św. Justyn, pisząc do pogan, posługuje się tym potocznie stosowanym określeniem, aby zaznaczyć, że chrześcijanie gromadzili się «w dniu zwanym dniem słońca», ale wyrażenie to nabiera już dla chrześcijan nowego znaczenia, w pełni ewangelicznego. Chrystus jest bowiem światłością świata (por. J 9,5; por. także 1,4-5.9), a dzień upamiętniający Jego zmartwychwstanie jest - w rytmie tygodnia wyznaczającym upływ czasu - niegasnącym odblaskiem objawienia Jego chwały. Motyw niedzieli jako dnia rozjaśnionego triumfem Chrystusa zmartwychwstałego znajduje miejsce w Liturgii Godzin, a w liturgiach wschodnich zostaje szczególnie podkreślony w czuwaniu nocnym poprzedzającym i wprowadzającym w niedzielę. Gromadząc się w tym dniu. Kościół z pokolenia na pokolenie doświadcza zdumienia Zachariasza, gdy wpatruje się w Chrystusa, ogłaszając Go jako «Wschodzące Słońce, [które] nas nawiedzi, by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają» (por. Łk 1,78-79), i zaznaje tej samej radości, z jaką starzec Symeon wziął w ramiona Boże Dziecię, które przyszło jako «światło na oświecenie pogan» (Łk 2,32).
(Jan Paweł II, Dies Domini 27)

Kościół modli się:

Nowo ochrzczony (por. l Tm 3,6) wyznaje wiarę w ten sposób:
„Wierzę w Boga Ojca wszechmogącego
i w Syna Jego Jednorodzonego,
naszego Pana Jezusa Chrystusa,
i w Ducha Świętego,
w zmartwychwstanie ciała
i w święty Kościół powszechny”.
(Wyznanie wiary neofity, papirus II/III w.)

Adoracja Najświętszego Sakramentu:

Ty, Boże, masz prawa do mnie i jestem całkowicie Twój. Tyś jest wszechmocnym Stwórcą, a ja jestem Twoim dziełem. Jestem dziełem Twoich rąk i Ty jesteś moim właścicielem. Tak samo mógłby topór albo młot wynosić się przeciw temu, kto go uczynił, jak ja przeciw Tobie. Niczego nie jesteś mi winien; nie mam żadnych praw wobec Ciebie, mam tylko obowiązki. Od Ciebie zależy moje życie, zdrowie i wszelka pomyślność w każdym momencie. Nie mam większej mocy rozporządzania moim życiem niż topór czy młot. Zależę ód Ciebie znacznie pełniej, niż jakakolwiek rzecz tu na ziemi zależy od swego właściciela i pana. Od ojca nie zależy dalsze trwanie życia syna; materia, z której wykonano topór, istniała już przedtem. Ale ja całkowicie zależę od Ciebie; jeśli zabierzesz mi swoje tchnienie choćby na chwilę, umieram. Jestem całkowicie i w pełni Twoją własnością i Twoim dziełem i jedynym moim obowiązkiem jest służyć Tobie.
(J.H. Newman)

«« | « | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | » | »»

Tydzień z Wiara.pl

Niedziela Świętej Rodziny

Święta Rodzina – wzór naszych rodzin. Komentarze do liturgii i modlitwa wiernych.

Świętość w prozie życia

Garść uwag do czytań na Niedzielę Świętej Rodziny roku C (nowy lekcjonarz) z cyklu „Biblijne konteksty”.

		Dzisiaj: 28.12.2024
	
			«
		
			»
		Grudzień 2024
	
				N
				P
				W
				Ś
				C
				P
				S
			
											1
				
											2
				
											3
				
											4
				
											5
				
											6
				
											7
				
											8
				
											9
				
											10
				
											11
				
											12
				
											13
				
											14
				
											15
				
											16
				
											17
				
											18
				
											19
				
											20
				
											21
				
											22
				
											23
				
											24
				
											25
				
											26
				
											27
				
											28
				
											29
				
											30
				
											31
				
											1
				
											2
				
											3
				
											4
				
											5
				
											6
				
											7
				
											8
				
											9
				
											10
				
											11