Już nie mam sił

Modlitwa inspirowana Psalmami.

więcej »

NA NIEDZIELĘ I UROCZYSTOŚCI

Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata

Komentarze biblijne i liturgiczne, propozycje śpiewów, homilie, Biblijne konteksty i inne.

więcej »

Szukaj z nami Światła nadziei

Adwent z Wiara.pl 2004 Spis treści

Poniedziałek (III tydzień Adwentu)

Zarozumiałość przed Bogiem (Lb 24,2-7.15-17a; Ps 25; Mt 21,23-27)

Mam swoją hierarchię wartości i zasady. Wydają mi się one najlepsze i niechętnie przyznaję komuś prawo do poprawiania mnie. Częściej domagam się, by inni tłumaczyli się przede mną. Przecież to zrozumiałe: mam zawsze rację, a ci, którzy myślą inaczej mogą tylko błądzić. Czasami tylko nie zauważam, że tę samą zasadę stosuję do Boga.

Ja też zadaję Mu pytanie: „Jakim prawem to czynisz?” Dlaczego nie chronisz ludzi przed złem, dlaczego pozwalasz, by dobry człowiek stracił pracę, dlaczego nie reagujesz, gdy ktoś pijany wsiada do samochodu? Dlaczego pozwalasz ludziom ulegać wypadkom, chorować i umierać? Dlaczego stawiasz nam tak wielkie wymagania nie pozwalając od czasu do czasu dobrze się pobawić przy alkoholu czy narkotykach, dlaczego zakazujesz cudzych żon i czemu skazujesz młode dziewczyny na zostanie matkami nie pozwalając usunąć „problemu”?

A kiedy On zadaje mi najprostsze pytanie, wolę udawać, że nie rozumiem, o co chodzi. Kiedy pyta, dlaczego nie chciałem spotkać się z Nim w kościele, zaczynam wykręcać się brakiem czasu albo tłumaczę, że wolę modlić się na łonie przyrody (bo do lasu mam znacznie dalej niż do kościoła). Kiedy pyta, czemu w niedzielę zamiast odpoczywać wybrałem się na zakupy, udaję zdziwionego, że jeszcze nie zauważył jaka to dla mnie przyjemność. A kiedy przypomni mi, że o biednych trzeba troszczyć się nie tylko słowem,ale i czynem, wolę udawać, że nie dosłyszałem tej uwagi.

Dzisiaj już wiem, dlaczego tak często na moje pytania nie odpowiada. Skoro nie chcę stanąć w prawdzie, nie umiem nawet przed Nim przyznać się do błędu, a śmiem stawiać Mu warunki, nie będę w stanie Jego odpowiedzi przyjąć...

Kościół naucza:

Niedziela jest dniem światłości, można więc nazwać ją także dniem «ognia», nawiązując do Ducha Świętego. Światłość Chrystusa jest bowiem głęboko związana z «ogniem» Ducha, a obydwa te obrazy wskazują na sens chrześcijańskiej niedzieli. „Ukazując się Apostołom wieczorem w dniu Paschy, Jezus tchnął na nich i powiedział: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane» (J 20,22-23). To tchnienie Ducha Świętego było wielkim darem, jaki Zmartwychwstały ofiarował swoim uczniom w wieczór niedzieli paschalnej. Również w niedzielę, pięćdziesiąt dni po zmartwychwstaniu, Duch zstąpił z mocą - niczym «uderzenie gwałtownego wichru» i w postaci «języków ognia» (por. Dz 2,2-3) - na Apostołów zgromadzonych razem z Maryją. Pięćdziesiątnica jest nie tylko wydarzeniem, które dało początek istnieniu Kościoła, ale tajemnicą, która nieustannie go ożywia. Chociaż liturgia świętuje w szczególny sposób to wydarzenie podczas dorocznej uroczystości, która kończy « wielką niedzielę », jest ono wpisane - właśnie ze względu na swą ścisłą więź z tajemnicą paschalną - także w głębokie znaczenie każdej niedzieli, «Pascha tygodnia» staje się więc w pewien sposób «Pięćdziesiątnica tygodnia», w której chrześcijanie wciąż na nowo przeżywają radosne spotkanie Apostołów ze Zmartwychwstałym, a On ożywia ich tchnieniem swego Ducha.
(Jan Paweł II, Dies Domini 28)

Kościół modli się:

Uwielbiam, Panie, Twoją dobroć i dzięki składam Twojemu miłosierdziu, że mnie, choć niegodnemu z powodu moich grzechów, kazałeś przystąpić do Ciebie w Twojej łaskawości i postawiłeś jakby sługę i pośrednika tych chwalebnych i świętych tajemnic. Proszę Ciebie i błagam Twój majestat, by były [sprawowane] za pokój i bezpieczeństwo świata, za zachowanie Kościoła Twego świętego, za szerzenie się prawdziwej wiary, za wywyższenie sprawiedliwych, za usprawiedliwienie grzeszników, za przyjęcie pokutujących, za znalezienie błądzących, za wytrwałość sprawiedliwych, za powrót nieobecnych, za wzmocnienie słabych, za pokrzepienie udręczonych, za pocieszenie strapionych, za uleczenie chorych, za utrzymanie ubogich, za dobre wspomnienie zmarłych. I uczyń, Panie, wszystkim to, co im pomaga, a co twa władza zarządzi.

Tak, Panie, Boże mocy, niech będzie przyjęta na wysokości ta ofiara z rąk Twego grzesznego i winnego sługi, jak [została przyjęta] ofiara Abla na polu (por. Rdz 4,4), Noego w arce (por. Rdz 8,20-22), Abrahama przy ofiarowaniu własnego syna (por. Rdz 22,16), Eliasza na górze Horeb (por. l Krl 18,31-38), wdowy przy skarbonie (por. Mk 12,42-44), apostołów w wieczerniku, z ofiarą świętych i sprawiedliwych ojców, którzy z pokolenia w pokolenie składali swoje ofiary.
(Liturgia Wschodnia, Anafora Apostołów Addea i Mari)

Adoracja Najświętszego Sakramentu:

Boże mój, wyznaję, iż dotychczas ani trochę o tym nie pamiętałem i że nadal ciągle o tym zapominam! Wiele razy postępowałem tak, jakbym był panem samego siebie, i buntowniczo odwracałem się od Ciebie. Działałem według mojego, a nie według Twojego upodobania. I tak twardą opancerzyłem się skorupą, że już nie odczuwam tak, jak powinienem, jak wielkim to jest złem. Przestałem rozumieć, jak straszny to jest grzech - nie nienawidzę go i nie lękam się tak, jak powinienem. Nie budzi on we mnie zgrozy ani wstrętu. Nie odwracam się od niego z oburzeniem, jako od zniewagi wyrządzanej Tobie, ale igram nim i nawet jeśli nie popełniam ciężkich grzechów, nie mam wielkich oporów przeciw popełnianiu grzechów drobnych, jeśli nie Szeregiem zniewag, małych albo wielkich, wobec Ciebie! O, jakże wielkie dotychczas popełniłem przeciw Tobie grzechy i jak nieustannie grzeszę w drobniejszych sprawach] Boże mój, co stanie się ze mną? Cóż będzie ze mną w przyszłym życiu, jeśli mam być teraz zostawiony samemu sobie? Mogę tylko przyjść pokornie do Tego, którego tak ciężko obrażałem i znieważałem, i błagać Go, aby mi darował obciążający mnie dług. Panie Jezu, Twoja miłość do mnie tak jest wielka, że sprowadziła Cię z nieba, abyś mnie zbawił; otwórz mi oczy. Panie umiłowany, na mój grzech, na jego ohydę, naucz mnie, jak mam naprawdę za niego żałować, i przebacz mi w wielkim miłosierdziu Twoim!
(J.H. Newman)

«« | « | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | » | »»

Tydzień z Wiara.pl

Uroczystość Chrystusa Króla

Chrystus Królem i Panem całego świata. Komentarze do liturgii i modlitwa wiernych.

Władca królów ziemi

Garść uwag do czytań na Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata roku B z cyklu „Biblijne konteksty”.

		Dzisiaj: 23.11.2024
	
			«
		
			»
		Listopad 2024
	
				N
				P
				W
				Ś
				C
				P
				S
			
											27
				
											28
				
											29
				
											30
				
											31
				
											1
				
											2
				
											3
				
											4
				
											5
				
											6
				
											7
				
											8
				
											9
				
											10
				
											11
				
											12
				
											13
				
											14
				
											15
				
											16
				
											17
				
											18
				
											19
				
											20
				
											21
				
											22
				
											23
				
											24
				
											25
				
											26
				
											27
				
											28
				
											29
				
											30
				
											1
				
											2
				
											3
				
											4
				
											5
				
											6
				
											7