Niedziela Najświętszej Trójcy (C)

Jedyny, który jest miłością

ks. Wacław Depo

Kiedy człowiek czyni głęboki namysł nad tajemnicą świata i siebie samego, okazuje się, że pyta właściwie o jedno: o Boga! Nie jest to tylko pytanie szkolne, czy kościelne, ani tym bardziej obojętne życiowo... Ono jest pytaniem o początek, o drogę spełniania siebie oraz o cel życia człowieka i świata. Bóg zaś sam nie jest w sobie na wieki zamkniętą i niedostępną Tajemnicą... Od samego początku Bóg wielokrotnie i na różne sposoby objawia się człowiekowi w świecie. Mądrość Boża – Słowo, które wychodzi z Jego ust i ma Moc Ducha wychodzi naprzeciw pytaniom człowieka i odpowiada: „Od wieków jestem stworzona, od początku zanim ziemia powstała...” I w psalmie: „Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził, czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, uwieńczyłeś go czcią i chwałą”. Bóg mówi przez istnienie wszechświata – kosmosu, który podtrzymuje aktem stwórczej woli. Przez sens ludzkiej historii, w której wszystko zmierza ku swej pełni, ku objawieniu swej największej tajemnicy jedności Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Jak pisze jeden ze współczesnych teologów: „Bóg mówi przez wszystko, co dzieje się we Wszechświecie, na najdalszych mgławicach i w najmniejszej żywej komórce, bo wszystko to jest trwaniem owej sytuacji, w której Stwórca mówi: Niech się stanie – i wszystko to się staje... Mówi przez odwieczne przeczucia wszystkich kultur i ludów świata, przekazywane w mitach i podaniach, a wyrażające zawsze tę samą niewystarczalność człowieka i tęsknotę za pełnię Dobra i Piękna” (M. Brzeziński).

W szczególny sposób Bóg przemówił przez zawarcie przymierza z Narodem Wybranym. A w nim przygotował wejście swojego Jednorodzonego Syna, który jest „Odblaskiem chwały Ojca i Odbiciem Jego istoty” (Hbr 1,3). Jako Syn służy Ojcu za wzór wszelkiego stworzenia i dlatego „wszystko przez Niego, w Nim i dla Niego zostało stworzone... On jest Pierworodnym spośród wszelkiego stworzenia” (Kol 1,16-17). Bóg posyłając w pełni czasów swojego Jedynego Syna i Ducha Miłości, objawia swoją najbardziej wewnętrzną tajemnicę: „Jest Wieczną Wymianą Miłości – między Ojcem, Synem i Duchem Świętym, a nas przez tegoż Syna i w Duchu Świętym przeznaczył do współuczestnictwa w tej wymianie” (por. KKK 221). Ten Syn, który wziął w Siebie każdego z nas, streścił w Sobie naszą społeczną i indywidualną historię, odkupił nas Krwią swoją i przywrócił nam godność dzieci Bożych – jest jedyną Drogą ku Ojcu.

Bóg mówi do nas przez Ducha Świętego, który jest Trzecią Osobą Bożą, w której „spotykają się i miłują” Ojciec i Syn. Duch Boży jest dla całego stworzenia źródłem harmonii i ładu, wolności i miłości. To On daje człowiekowi możliwość poznawania Boga, prowadzenia życia religijnego wiążąc nasze życie z Jezusem i uzdalniając nas do wyznania, że „Jezus jest Panem ku chwale Boga Ojca” (Flp 2,11). Duch Święty wreszcie buduje wspólnotę Kościoła świętego, jest jego Duszą ożywiającą, od początku zaistnienia aż do końca historii ziemskiej, przygotowując go do pełni królestwa Bożego.

ara w tę najtrudniejszą dla nas tajemnicę, a zarazem w prawdę objawioną – jest dogmatem najwyższej radości dla nas. To Bóg Trójjedyny sprawia, że nikt z nas już dzisiaj nie może się czuć samotnym, że jesteśmy ukierunkowani ku przyszłości i wspólnocie z Nim samym. Wiara w Boga stanowi dla nas wezwanie do odnowienia i zadzierzgnięcia więzi zaangażowania się i odpowiedzialności za siebie i za drugiego człowieka. Zakończmy nasze rozważanie krótką modlitwą św. Efrema: „Ojcze i Synu, i Duchu Święty, Jedyny Prawdziwy Boże, Tobie chwała, nad nami zaś Twa łaska po wszystkie czasy na wieki. Amen”.