Integralna formacja ministrancka

3.3 Formy nadzwyczajne. Dużą popularnością wśród ministrantów cieszą się zwykle różnego rodzaju konkursy (np. wiedzy liturgicznej, biblijnej, religijnej, znajomości świętych). Wiele radości przynosi również sport, a szczególnie rywalizacja między parafialna. Niektóre funkcje liturgiczne wymagają dłuższego i bardziej złożonego przygotowania: kursy lektorskie (liturgika, biblistyka, fonetyka), kursy kantorów, kursy ceremoniarzy parafialnych w miarę możliwości warto organizować dla całego dekanatu, przy współpracy księży i parafii, pod kierownictwem duszpasterza dekanalnego (do prowadzenia kursu wybiera się znawców danej tematyki). Zdarza się, że w parafii goszczą klerycy, których obecność warto wykorzystać w aspekcie powołaniowym (grupy ministranckie określane są czasem jako most powołaniowy między parafią a seminarium). W budzeniu powołań wskazana jest jednak roztropność. Zdarza się bowiem, że natarczywe powracanie do tego samego tematu przynosi odwrotne rezultaty, szkodząc tym samym indywidualnej refleksji, a nawet przyjęciu łaski powołania. Urozmaiceniem i ubogaceniem mogą być spotkania okazjonalne (wigilia, rekolekcje) oraz formy rozrywkowo-wypoczynkowe (wspólne wyjazdy, dyskoteki).

Platformę współpracy wychowawczej i sposób umacniania wspólnoty stanowią spotkania z rodzicami ministrantów. Kapłan może w ich trakcie dzielić się swymi spostrzeżeniami, informować o pracy z ministrantami, organizować wraz z rodzicami przedsięwzięcia rekolekcyjne. Spotkania mogą być również doskonałą okazją do formacji samych rodziców, do zaproponowania również im bardziej aktywnego uczestnictwa w życiu wspólnoty parafialnej. Formą komunikacji z rodzicami może być również list pełniąc podobną jak spotkania rolę, może być wysłany w związku ze szczególnymi okolicznościami (np. życzenia świąteczne).

W pracy duszpasterskiej nie można zapominać o dorosłych ministrantach. Zwykle są to ludzie pochłonięci życiem zawodowym, rodzinnym, ale również ofiarnie oddani parafii. Chętnie służą pomocą, ale również chętnie odpowiadają na propozycje formacji dni skupienia, pielgrzymki, spotkania rodzin z duszpasterzem. Dorośli ministranci stanowią grupę, wśród której można znaleźć kandydatów na nadzwyczajnych szafarzy Eucharystii.
Powyższe sugestie mogą pomóc w tworzeniu zwartych, adekwatnych do potrzeb danego środowiska programów. Dzisiejsza troska o ministrantów wpływa na "jutro" Kościoła, na piękno liturgii, na powołania kapłańskie, na aktywność laikatu. Trzeba więc poświęcić jej dużo uwagi. W ramach podsumowania, warto na koniec przytoczyć słowa Jana Pawła II: "Korzystając z pomocnej współpracy bardziej wrażliwych rodzin i katechetów, z serdeczną troską opiekujcie się grupą ministrantów, aby przez służbę przy ołtarzy każdy z nich uczył się coraz bardziej kochać Jezusa, rozpoznawać Jego rzeczywistą obecność w Eucharystii, doświadczać piękna liturgii. Wszelkie inicjatywy dotyczące ministrantów organizowane na poziomie diecezjalnym lub w okręgach duszpasterskich powinny być wspierane i promowane, zawsze z uwzględnieniem różnic wiekowych. W czasie mojej posługi biskupiej w Krakowie mogłem poznać, jak wielkie owoce przynosi poświęcenie się ich formacji na płaszczyźnie ludzkiej, duchowej i liturgicznej. Kiedy mali chłopcy i młodzieńcy pełnią służbę ołtarza z radością i entuzjazmem, dają swoim rówieśnikom wymowne świadectwo doniosłości i piękna Eucharystii. Dzięki szczególnej twórczej wrażliwości, jaka cechuje ich wiek, oraz dzięki nauce i przykładowi kapłanów i starszych kolegów, także najmłodsi mogą wzrastać w wierze i fascynować się duchową rzeczywistością".

Artykuł pochodzi z:
>Anamnesis 44/2005