Posługa i formacja ministrantów światła i krzyża

1. 2. 2. Poprawne noszenie świec i pochodni

Ceroferariusze niosący świece wypełniają swoją posługę w liturgii parami - od dwóch do sześciu. Jedynie, gdy Eucharystii przewodniczy biskup diecezjalny, jest ich siedmiu. Ministranci światła powinni być równego wzrostu i trzymać świeczniki na jednakowej wysokości. Pełniący posługę muszą pamiętać, by sylwetki ich były wyprostowane "jak świeca", gdyż wtedy posługa ich nabiera jeszcze większego piękna.

Zaleca się, by świeczniki trzymane były z boku, by były lepiej widoczne i "nie przeszkadzały w chodzeniu. Ministranci światła niosą świeczniki na zewnątrz, a więc prawy trzyma świecznik po prawej, lewy zaś po lewej stronie. Przy zwrotach wstecz przekłada się świeczniki z jednej ręki w drugą".

Trzymanie świecznika z zapaloną świecą odbywa się w następujący sposób: "Ministrant z prawej strony trzyma lewą ręką świecznik za jego podstawę, prawą ręką ujmuje go w połowie. Ministrant z lewej strony bierze podstawę prawą ręką, a w połowie ujmuje świecznik lewą ręką. Ręka, która trzyma podstawę, wznosi się mniej więcej na wysokości piersi, a ta, którą ujmuje świecznik - na wysokości ramion".

"Ceremoniał wspólnoty parafialnej" podaje dwa rodzaje trzymania świec w świecznikach. Najczęściej spotyka się dwa sposoby trzymania świec. Pierwszy i najbardziej zalecony można nazwać "gotyckim", drugi wskazany niekiedy przy krótkich świecach przypomina styl "romański". "W pierwszym przypadku jedna dłoń podtrzymuje świecznik delikatnie od dołu, druga dotyka środkowej części świecy, a palce wskazują w górę jak przy gotyckiej wierzy. W drugim przypadku dłoń wzniesiona w górę obejmuje świecę w sposób przypominający romańskie budowle. W obydwu przypadkach ręka podtrzymująca świecznik od dołu znajduje się od strony wewnętrznej, a druga ręka od strony zewnętrznej".

Ministranci światła niosący świece "nigdy nie przyklękają ze świecami w ręce. Czynią to po złożeniu świec na ołtarzu, natomiast przy procesji wyjścia przed wzięciem ich z ołtarza". Ceremoniał biskupi potwierdza tę zasadę, dodając nawet, że nie wykonują głębokiego pokłonu, czyli pochylenia ciała. Odnowione Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego z 2002 roku powiada jednak, że "usługujący, którzy niosą krzyż procesyjny lub świece, zamiast przyklęknięcia wykonują skłon głowy" (OWMR 274). Należałoby wnioskować zatem, że ministranci światła idący w procesji wejścia przy krzyżu, po dojściu do ołtarza wykonują razem z ministrantem krzyża pochylenie głowy. Następnie wnoszą świece na ołtarz, ustawiają je symetrycznie lub stawiają obok ołtarza albo gdy na ołtarzu znajduje się już odpowiednia liczba świec, zanoszą je na kredencję. Następnie odchodzą na swoje miejsca, gdzie uczestniczą w dalszej części liturgii.

Ceroferariusze niosący pochodnie swoją posługę zawsze wypełniają parami. W czasie Mszy św. może usługiwać ich czterech, sześciu lub więcej. W czasie procesji teoforycznej w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej dziesięciu ceroferariuszy z pochodniami otacza Sanctissimum.

Podobnie jak świece w świecznikach, pochodnie należy trzymać prosto na jednakowej wysokości. Ministranci usługujący do nich w parach powinni być równego wzrostu. Pochodnie nosi się zawsze na zewnątrz, podobnie jak świece, aby nie przeszkadzały w chodzeniu oraz by ich światło było dobrze widoczne dla wiernych zgromadzonych na liturgii .

Trzymanie pochodni powinno być następujące: "Ministrant idący po prawej stronie trzyma pochodnię w prawej ręce, idący po lewej stronie w lewej ręce. Druga ręka zawsze spoczywa na piersi. W podobny sposób trzymają ministranci pochodnie w czasie przyklęknięcia i klęczenia na dwa kolana".