Posługa i formacja ministrantów światła i krzyża

Obecnie noszenie świec nie jest już związane z posługą akolity. Odnowiona liturgia - zwłaszcza Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego - wspomina o ministrantach "niosących świece, nie łączy jednak tej funkcji z posługą akolity. "Posługa akolity wznowiona w "Ministeria quaedam" jest wyraźnie ukierunkowana na posługę ołtarza, Eucharystię i celebransa (względnie diakona) i posługa światła nie występuje już jako moment charakterystyczny dla niej".

Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego zwiększyło liczbę posługujących przy ołtarzu. Funkcje niegdyś zarezerwowane innym posługującym (np. akolita) obecnie mogą pełnić ministranci. Dzięki temu w zgromadzeniu liturgicznym występują jeszcze inni posługujący (ministranci), którzy mają swoje własne funkcje liturgiczne (ceremoniarz, ministrant kadzidła, ministrant krzyża, ministrant mszału) albo przejęli niektóre funkcje przysługujące akolitom (ministrant światła, ministrant ołtarza)".

Ponieważ dziś posługa ministranta światła powierzana jest młodszym ministrantom, niewskazane jest używanie nazwy akolita na określenie ministrantów niosących świece oraz nazwy akolitki na określenie niesionych w procesji świec w lichtarzach.

Posługa ceroferariusza ma nie tylko aspekt praktyczny, jak oświetlanie i nadawanie bardziej uroczystego charakteru liturgii. Ma ona także wymiar symboliczny i teologiczny, zawarte są w niej bowiem dwa znaki. Dwie posługi: ministranta niosącego świece w świecznikach i ministranta niosącego pochodnie wskazują nam na Chrystusa i na Jego światło obecne w nas. "Dwa znaki światła zrodziły się ze słów Chrystusa: Ja jestem światłem świata oraz Wy jesteście światłem świata. Istnieje ścisły związek między tymi słowami, ale jest między nimi także istotna różnica. My jesteśmy światłem świata dlatego, że jest w nas światło Chrystusa. On jest Źródłem światła, a my kimś, kto Jego światło nosi w sobie. Prawda ta wyraża się w liturgii w taki sposób, że znak świecy stosowany jest wszędzie tam, gdzie dzieje się główna akcja liturgiczna wskazująca na działanie Chrystusa (procesja wejścia, odczytanie Ewangelii, liturgia ofiary i Komunia święta). Znak pochodni natomiast pojawia się jako symbol włączenia naszej ofiary w ofiarę Chrystusa i obecność Jego ofiary w nas. Dlatego można nieść pochodnie na czele procesji z darami, a potem ministranci, którzy je przynieśli, pozostają z nimi przy ołtarzu w czasie całej modlitwy eucharystycznej".

1. 2. Przygotowanie miejsc i przedmiotów do sprawowania liturgii

Służba ceroferariuszy w liturgii rozpoczyna się od przygotowania miejsca i potrzebnych przedmiotów do sprawowania obrzędów liturgicznych. Żywa obecność ministrantów światła jest bardzo wskazana w przygotowaniach, bowiem im piękniejsze celebracje, tym większe i bardziej staranne musi być ich przygotowanie. Ceroferariusze starają się więc pomóc zakrystianowi lub akolicie lub za jego zgodą sami przygotowują potrzebne przedmioty i miejsca do sprawowania obrzędów. W celu upiększenia i owocnego przeżycia liturgii przez wiernych ministranci światła mogą wykonać następujące czynności:

- zapalić i zgasić w odpowiednim czasie świece ołtarzowe;
- sprawdzić, czy pali się wieczna lampka;
- oczyścić i przygotować świece, świeczniki i pochodnie;
- dobrze nauczyć się noszenia świec i pochodni.

Oprócz funkcji spełnianych w liturgii i w bezpośrednich przygotowaniach do niej, ministranci światła mogą spełniać funkcję diakonii we wspólnocie Kościoła. Diakonia ta wyraża się jako "podjęcie współodpowiedzialności za oświetlenie kościoła, wymianę żarówek, zakup świec, paschału, pochodni, troska o świeczniki, wieczną lampkę, przygotowanie znaku światła na procesję Bożego Ciała, troska o oświetlenie cmentarza i inne działania. Dokonują się one pod kierunkiem akolity".

1. 2. 1. Zapalanie i gaszenie świec ołtarzowych

Zapalanie i gaszenie świec ołtarzowych należy do zadań kościelnego (zakrystiana) i ministrantów światła. "Ministrant zapala świece ołtarzowe tylko wtedy, gdy poleci mu to wykonać kościelny lub siostra zakrystianka". W kościołach, w których istnieją ołtarze przedsoborowe i świece są bardzo wysokie, posługę tę ze względów praktycznych winien wykonywać kościelny lub starszy odpowiedniego wzrostu ministrant. Natomiast tam, gdzie świece nie są umieszczone wysoko czy też są oliwne, zapalanie i gaszenie świec mogą wypełniać ministranci światła.