Posługa i formacja ministrantów światła i krzyża

W archidiecezji katowickiej przyjmuje się, że "o ile w procesji niesie się Księgę Ewangelii, którą lektor kładzie na ołtarzu, to ministranci światła ustawiają świece na ołtarzu, symetrycznie obok środka, gdzie lektor położy Ewangeliarz (�). Jeżeli w procesji wejścia nie jest niesiona Księga Ewangelii, ministranci światła postawią świece na kredensie lub w innym stosownym miejscu".

Jeżeli Mszy świętej przewodniczy biskup diecezji, wtedy na ołtarzu lub obok niego ustawia się siedem świec w świecznikach. Można je także wnieść w sposób uroczysty w procesji wejścia.

Siedem zapalonych i niesionych świec w świecznikach jest nawiązaniem do wizji św. Jana Apostoła, który ujrzał uwielbionego Chrystusa - Arcykapłana, otoczonego siedmioma złotymi świecznikami (Ap 1,12). Symbolizują one zarazem siedem Kościołów Azji, do których zostały skierowane Listy (Ap 1,20), a więc wszystkie Kościoły lokalne.

Ustawienie ministrantów w procesji wejścia podczas liturgii z udziałem biskupa przedstawia się następująco:

5. 2. Uroczysta proklamacja Ewangelii

Proklamacja Ewangelii w sposób uroczysty sięga początku chrześcijaństwa. Jak podaje B. Nadolski, uczestniczyli w niej podobnie jak dziś ceroferariusze. Według świadectwa św. Hieronima z 378 r. proklamacja Ewangelii odbywała się na ambonie. "Diakon całował Ewangelistarz - zwykle bogato zdobiony (srebro, złoto) - leżący na ołtarzu i niósł go na ambonę w uroczystej procesji, w której niesiono świece i kadzielnicę. Procesję tę rozbudowywano. W liturgii np. galijskiej, procesji towarzyszył śpiew Trishagionu, niesiono siedem pochodni. Na Wschodzie zapalano wszystkie światła w kościele ".

Jeżeli świece zostały ustawione na kredensie po procesji wejścia, to ministranci światła zapalają je w czasie drugiego czytania, tak aby były gotowe do procesji z Ewangeliarzem w czasie śpiewu aklamacji przed Ewangelią.