Paschalna Droga Światła i Słowa - rozważania

13. Spotkanie trzynaste: z Pawłem pod Damaszkiem

Najstarsza katecheza o zmartwychwstaniu potwierdza spotkanie Pana z Szawłem - „poronionym płodem” - jak sam siebie nazywał (1 Kor 15,8; Dz 9,1-31). Poprzednie spotkania z Zmartwychwstałym były niezwykle spokojne. To spotkanie ma swoją dramaturgię. Św. Łukasz opisał początki Kościoła wpisując w ich dzieje historię gorliwego faryzeusza Szawła. Zwalczał on wspólnotę chrześcijan z ogromnym wewnętrznym przekonaniem i zaangażowaniem.

W drodze do Damaszku Jezus powalił go z konia. Zapewne rozmowa oparta na argumentacji biblijnej nie przekonały by go (jak uczniów idących do Emaus). On potrzebował silnego doświadczenia: „Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?” (Dz 9,3). Szaweł powalony na ziemię podejmuje dialog z Panem. Pyta: „Kto jesteś, Panie?”. W odpowiedzi słyszy: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić” (Dz 9, 4-6). W ten sposób Jezus pozyskuje dla Kościoła Apostoła Narodów, który sam nazywa siebie „najmniejszym ze wszystkich apostołów i niegodnym zwać się apostołem, bo prześladował Kościół Boży. Lecz za łaską Boga jest tym, czym jestem – wyznaje dalej – a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną” (1 Kor 15,9-10).
Pismo Święte i Tradycja w pełni potwierdza ogromny wkład św. Pawła w życie i działalność Kościoła. Paweł jest wzorem dla tych, którzy „z szczerym sercem szukają Boga” i odnajdują Go w tajemnicy paschalnej.