Zła złem nie zwycieżysz

• Pełny tekst czytań
• Komentarze biblijne do czytań

Dawno tej niedzieli nie było. To znaczy VII okresu zwykłego w roku B. Na pewno nie w ostatnich latach. To efekt kalendarzowych zawirowań związanych z ruchomym świętem, jakim jest Wielkanoc. Ale nie ma co czekać. Czas po ośmiu latach skończyć cykl, nie oglądając się na to, czy teksty w tej chwili potrzebne czy nie :). Parę więc słów także o tych czytaniach, choć pierwsi czytelnicy zajrzą do tego tekstu pewnie dopiero za czas jakiś...

A przeznaczone na tę niedzielę czytania są piękne. O nadziei, która każe zapomnieć o dawnych Bożych dobrodziejstwach, bo przyćmiewają je nowe.

1. Kontekst pierwszego czytania Iz 43, 18-19. 21-22. 24b-25

Pierwsze czytanie to fragment Izajasza. Dokładniej: DeuteroIzajasza. Czyli napisany został w czasach niewoli babilońskiej. I zapowiadał rychły jej koniec. Bóg ujmie się za swoim ludem i sprawi, że wygnańcy będą mogli powrócić do swojej ojczyzny.

Dla nieobeznanych ze Starym Testamentem trzeba tu jednak chyba coś dodać. Chodzi o to, że w księgach tegoż Starego Testamentu widać pewien teologiczny schemat, odwołujący się do przymierza zawartego niegdyś przez Izraela z Bogiem. Na Horebie – Synaju. Bóg zobowiązał się wtedy, że będzie się swoim ludem opiekował. Izrael zobowiązał się natomiast do przestrzegania Bożego prawa. Cała historia Izraela, zwłaszcza do czasów niewoli babilońskiej, jest w Starym Testamencie pisana w tym kluczu: kiedy Izrael (potem Izrael i Juda) jest wierny Bogu, dzieje mu się dobrze. Kiedy jednak o Bogu zapomina, Bóg też „zapomina” o swoim przymierzu. Przywołuje ich do porządku pozwalając, by inne narody nad nimi górowały. W tej perspektywie widziano tez niewolę babilońską. To kara za niewierność – oznajmiali prorocy. Ale zapowiadali też, że Bóg  w końcu się nad swoim znękanym  ludem zlituje. I w tym kontekście trzeba widzieć czytanie tej niedzieli.

Jako że internet nie wymaga reżimu co do długości tekstów zacytujmy to cały fragment, z którego wzięte zostało czytanie tej niedzieli. Sam teks czytania – pogrubioną czcionką.

Tak mówi Pan,
wasz Odkupiciel, Święty Izraela:
«Ze względu na was posłałem do Babilonu [zdobywcę]:
i sprawię, że opadną wszystkie zawory więzień,
a Chaldejczycy wybuchną biadaniem.
Ja jestem Pan, wasz Święty,
Stworzyciel Izraela, wasz Król!
Tak mówi Pan,
który otworzył drogę przez morze
i ścieżkę przez potężne wody;
który wiódł na wyprawę wozy i konie,
także i potężne wojsko;
upadli, już nie powstaną,
zgaśli, jak knotek zostali zdmuchnięci.
Nie wspominajcie wydarzeń minionych,
nie roztrząsajcie w myśli dawnych rzeczy.
Oto Ja dokonuję rzeczy nowej:
pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?
Otworzę też drogę na pustyni,
ścieżyny na pustkowiu.
Sławić Mnie będą zwierzęta polne,
szakale i strusie,
gdyż na pustyni dostarczę wody
i rzek na pustkowiu,
aby napoić mój lud wybrany.
Lud ten, który sobie utworzyłem,
opowiadać będzie moją chwałę.
 

Lecz ty, Jakubie, nie wzywałeś Mnie,
bo się Mną znudziłeś, Izraelu!
Nie przyniosłeś Mi baranka na całopalenie
ani Mnie nie uczciłeś krwawymi ofiarami.
Nie zmuszałem cię do ofiary niekrwawej
ani cię nie trudziłem ofiarą kadzidła.
Nie kupiłeś Mi wonnej trzciny za pieniądze
ani Mnie nie upoiłeś tłuszczem twoich ofiar;
raczej Mi przykrość zadałeś twoimi grzechami,
występkami twoimi Mnie zamęczasz.
Ja, właśnie Ja przekreślam twe przestępstwa
i nie wspominam twych grzechów.
Obudź Mą pamięć, rozprawmy się wspólnie,
mów ty, ażeby się usprawiedliwić.
Zgrzeszył twój pierwszy ojciec,
pośrednicy twoi wykroczyli przeciw Mnie.
Więc sponiewierałem książąt mego przybytku,
obłożyłem klątwą Jakuba.
Izraela [wydałem] na zniewagi.

Stosunkowo jasne, prawda? Bóg sprawi, że ciemięzca Ludu Wybranego – Babilon – upadnie. A wtedy stanie się to, co wydawało się niemożliwe, co w istniejących wcześniej realiach nie mieściło się w głowie: nowi władcy pozwolą wygnańcom wrócić do swojej ojczyzny. To będzie nowy cud wyjścia. Nie trzeba już będzie wracać myślą do dawnej historii, jaką było wyzwolenie Izraela z Egiptu. Teraz doświadczą nowego cudu, wspanialszego. I będą – to już zadanie tego ludu – głosić chwałę Boga.