Korzyści płynące ze spowiedzi

Warto zauważyć, iż zbyt częste przystępowanie do spowiedzi z powodu skrupułów nie służy penitentowi ani nie jest intencją sakramentu. Skrupulatyzm to choroba sumienia. Polega na nadmiernej wrażliwości na zło, życie w stałym lęku przed grzechem. Skrupulant dostrzega grzechu tam, gdzie go obiektywnie nie ma lub widzi grzech śmiertelny, gdy w rzeczywistości jest to grzech powszedni. Dlatego drobiazgowo analizuje swoje życie, ciągle wraca przy tym do grzechów z przeszłości. Mimo iż skrupulant spowiada się drobiazgowo, to jednak rzadko stosuje się do rad dawanych przez spowiedników.

II. Różne formy pokuty w życiu chrześcijańskim

Katechizm Kościoła katolickiego (1434-1438) wskazuje także na praktykę codziennej drogi nawrócenia i pokuty.

• Pismo Święte i ojcowie Kościoła kładą nacisk szczególnie na trzy formy: post, modlitwę i jałmużnę. Wyrażają one nawrócenie w odniesieniu do samego siebie, do Boga i do innych ludzi. Obok radykalnego oczyszczenia, jakiego dokonuje chrzest lub męczeństwo, wymienia się jako środek otrzymania przebaczenia grzechów: wysiłki podejmowane w celu pojednania się z bliźnim, łzy pokuty, troskę o zbawienie bliźniego wstawiennictwo świętych i praktykowanie miłości, która "zakrywa wiele grzechów" (1 P 4, 8).
• Nawrócenie dokonuje się w życiu codziennym przez czyny pojednania, troskę o ubogich, praktykowanie i obronę sprawiedliwości i prawa, wyznanie win braciom, upomnienie braterskie, rewizję życia, rachunek sumienia, kierownictwo duchowe, przyjmowanie cierpień, znoszenie prześladowania dla sprawiedliwości. Najpewniejszą drogą pokuty jest wzięcie każdego dnia swojego krzyża i pójście za Jezusem.
• Eucharystia i pokuta. Źródłem i pokarmem codziennego nawrócenia i pokuty jest Eucharystia, ponieważ w niej uobecnia się ofiara Chrystusa, która pojednała nas z Bogiem. Karmi ona i umacnia tych, którzy żyją życiem Chrystusa; jest "środkiem zaradczym uwalniającym nas od grzechów powszednich i zachowującym od grzechów śmiertelnych".
• Czytanie Pisma Świętego, Liturgia godzin, modlitwa "Ojcze nasz", każdy szczery akt kultu lub pobożności ożywia w nas ducha nawrócenia i pokuty oraz przyczynia się do przebaczenia grzechów.
• Okresy i dni pokuty w ciągu roku liturgicznego (Okres Wielkiego Postu, każdy piątek jako wspomnienie śmierci Pana) są w Kościele specjalnym czasem praktyki pokutnej. Okresy te są szczególnie odpowiednie dla ćwiczeń duchowych, liturgii pokutnej, pielgrzymek o charakterze pokutnym, dobrowolnych wyrzeczeń, jak post i jałmużna, braterskiego dzielenia się z innymi (dzieła charytatywne i misyjne).

Oprac. na podstawie: www.ncregister.com/blog/nine-chief-benefits-of-confession (dostęp: 16.02.2024) oraz Katechizmu Kościoła katolickiego.