Daj Bogu wolność. To zdanie brzmi absurdalnie: jak miałabym Bogu wolność odebrać, jak miałabym oddać? A jednak właśnie ono przychodzi mi na myśl, gdy czytam odpowiedź Szadraka, Meszaka i Abed-Nego. Oni mówią: Bóg jest wolny. Może nam przyjść z pomocą lub nie. Mówią też: my również jesteśmy wolni. Wybieramy wierność naszemu Bogu. Choćbyśmy mieli umrzeć.

Proste stwierdzenie, bez pocieszeń, bez gróźb i zapewnień o ocaleniu. Taki jest mój wybór. Bóg, któremu służę, może zrobić, co chce. Wierzę Mu, jakikolwiek by nie był Jego wybór.

Echem powracają słowa Jezusa z Ogrójca: Oddal. Ale nie jak ja chcę, ale jak Ty...

Myślę o faryzeuszach, z którymi rozmawia Jezus. O ludziach, którzy swoją pozycję zbudowali na Bogu. Są przecież Abrahama. Czują się synami Boga. Bóg w ich poczuciu jest ich gwarantem. Jezus mówi: innego macie ojca. Czynami o tym świadczycie.

Do której z tych postaw mi bliżej?

Do refleksji:

• Jak wygląda moje zaufanie do Boga? Czy bliżej mi do zawierzenia Jego woli, czy do pewności, że On mnie popiera niezależnie jakich dokonywałbym wyborów?

Myśl Jana Pawła II

Boże, Ojcze miłosierny,
który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie,
i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.

Pochyl się nad nami grzesznymi,
ulecz naszą słabość,
przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi
doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, trójjedyny Boże,
zawsze odnajdywali źródło nadziei.

Ojcze przedwieczny,
dla bolesnej męki
i zmartwychwstania Twojego Syna,
miej miłosierdzie dla nas
i całego świata!

[Akt zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu; Kraków-Łagiewniki 17.08.2002]