Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać (J 14,23).

Od chrztu staliśmy się miejscem, w którym zamieszkał Bóg w Trójcy Świętej. Działa On przez swojego Ducha, który nieustannie pobudza nas – ożywia i uświęca, a także nadaje twórczą moc interpretacji słowa Bożego. Dzięki tej dynamice łaski, która wciąż się w nas objawia, możemy upodabniać się do Syna Bożego, postępować na Jego wzór.

Tę Boża obecność możemy stracić przez grzech, który zamyka Bogu drogę do naszego wnętrza. Nie jesteśmy jednak bezradni – obecność Ducha Bożego stanowi nadzieję i moc do przechodzenia z ciemności grzechu do światła łaski. 

Jeśli chcemy, aby nasze świadectwo przynależności do Chrystusa, który działa w Kościele i przez Kościół, było wiarygodne, to znakiem rozpoznawczym tej prawdziwości jest zachowywanie Bożej nauki – a więc przykazania miłości Boga i bliźniego. Właśnie dziś postaram się być solidnym oparciem dla kogoś, kto potrzebuje wsparcia, zrozumienia, rozmowy czy konkretnej pomocy.  

Myśl św. Jana Pawła II

Magosia70 Przyjdz jak deszcz -Agnieszka Gorączkowska