STACJA DZIEWIĄTA
Jezus spotyka niewiasty jerozolimskie
C.: Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie.
W.: Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.
Z Ewangelii według św. Łukasza (23, 27-31).
A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które zawodziły i płakały nad Nim. Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: «Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi! Oto bowiem przyjdą dni, kiedy mówić będą: 'Szczęśliwe niepłodne łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły'. Wtedy zaczną wołać do gór: 'Padnijcie na nas; a do pagórków: Przykryjcie nas!' Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym?»
ROZWAŻANIE
Orszak skazańca postępuje naprzód.
Jego eskorta to żołnierze i garstka płaczących kobiet.
Niewiasty, które przyszły z Galilei do świętego miasta wraz z Nim i Jego uczniami.
Znają tego Człowieka,
słuchały Jego słów życia,
miłują Go jako Mistrza i Proroka.
Czy spodziewały się,
«że On właśnie miał wyzwolić Izraela» (Łk 24, 21)?
Nie wiemy, ale teraz płaczą nad tym Człowiekiem,
jak opłakuje się ukochaną osobę,
jak On opłakiwał swego przyjaciela Łazarza.
On je zrównuje z sobą w cierpieniu,
rzuca nowe światło na ich ból.
Głos Jezusa mówi o sądzie,
ale wzywa do nawrócenia,
zapowiada cierpienie,
ale jako poród w bólu.
Zielone drzewo powróci do życia
a uschłe drzewo będzie miało w nim udział.
MODLITWA
Jezu, Królu chwały, ukoronowany cierniem,
o twarzy oplutej i zakrwawionej,
naucz nas nieustannie szukać
Twego oblicza (por. Ps 27 [26], 8-9),
aby jego światło
rozjaśniło naszą drogę (por. Ps 89 [88], 16);
naucz nas widzieć je
w rysach człowieka chorego, zniechęconego,
upodlonego niesprawiedliwością.
Spraw, by w naszych oczach utrwaliły się rysy
Twego umiłowanego oblicza,
którego «ci bracia Twoi najmniejsi» (por. Mt 25, 40)
są jasnym odbiciem:
sakramentem Twej obecności wśród nas.
Jezu,
któremu w drodze na Wzgórze Czaszki
towarzyszyły płaczące niewiasty.
One rozpoznały światło Twego oblicza,
Twoje słowo łaski.
W: Tobie cześć i chwała na wieki.
Pater noster...
Matko, coś miłości zdrojem,
Przejmij mnie cierpieniem swoim,
Abym boleć z Tobą mógł.
Eia, Mater, fons amoris,
me sentire vim doloris
fac, ut tecum lugeam.
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
