Jeremiasz: Kult

Tekst do medytacji

Słowo, które Pan skierował do Jeremiasza: «Stań w bramie świątyni i głoś następujące słowa: Słuchajcie słowa Pańskiego, wszyscy z Judy, którzy wchodzicie tymi bramami, aby oddać pokłon Panu. To mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Poprawcie postępowanie i wasze uczynki, a pozwolę wam mieszkać na tym miejscu. Nie ufajcie słowom kłamliwym, głoszącym: „Świątynia Pańska, świątynia Pańska, świątynia Pańska!” Albowiem jeżeli naprawdę poprawicie wasze postępowanie i jeżeli będziecie się kierować wyłącznie sprawiedliwością jeden wobec drugiego, jeśli nie będziecie uciskać cudzoziemca, sieroty i wdowy <i jeśli krwi niewinnej nie będziecie rozlewać na tym miejscu> i jeżeli nie pójdziecie za obcymi bogami na waszą zgubę, wtedy pozwolę wam mieszkać na tym miejscu w ziemi, którą dałem przodkom waszym od dawna i na zawsze. Oto wy na próżno pokładacie ufność w zwodniczych słowach. Nieprawda? Kraść, zabijać, cudzołożyć, przysięgać fałszywie, palić kadzidło Baalowi, chodzić za obcymi bogami, których nie znacie... A potem przychodzicie i stajecie przede Mną w tym domu, nad którym wzywano mojego imienia, i mówicie: „Oto jesteśmy bezpieczni”, by móc nadal popełniać te wszystkie występki. Może jaskinią zbójców stał się w waszych oczach ten dom, nad którym wzywano mojego imienia? Ja [to] dobrze widzę – wyrocznia Pana. Idźcie, proszę, do mojego przybytku w Szilo, gdzie dawniej do obrałem mieszkanie dla mojego imienia, i patrzcie, co mu uczyniłem z powodu przewrotności mojego ludu, Izraela. A teraz, ponieważ popełniliście te występki – wyrocznia Pana – i mimo że mówiłem do was nieustannie i niezmordowanie, nie usłuchaliście, a gdy wołałem, nie odpowiedzieliście, uczynię temu domowi, nad którym wzywano mojego imienia, a w którym wy pokładacie ufność, i temu miejscu, danemu wam i waszym przodkom, to samo, co uczyniłem Szilo. Odrzucę was sprzed mego oblicza, podobnie jak odrzuciłem wszystkich waszych braci, całe pokolenie Efraima.

(Jer 7,1-15)

Tylko On może

Do kogo On to mówi? Do kogo woła Bóg przez usta Jeremiasza? Nie do pogan, nie do odstępców, ale do Izraelitów, do czczących Boga, przychodzących w świątyni oddać Mu pokłon. Większa część czytających te słowa to także ludzie wierzący, gorliwi, dbający o własną pobożność... Ludzie zaangażowani. Tacy, którym zależy.

Co On nam mówi? Wzywa tych, którzy weszli do Jego świątyni: „Poprawcie postępowanie i wasze uczynki, a pozwolę wam mieszkać na tym miejscu”. Bóg pozwoli nam się zadomowić: w swoim domu, w swoim Słowie, w swoim Kościele. Na czym polega kult? Oderwijmy się na moment od wykazu ulubionych modlitw, kształtujących wiarę nabożeństw, stojących i klęczących postaw. Prawdziwy kult oznacza to właśnie, byśmy poczuli się przy Bogu dobrze, jak w domu. I by tam, gdzie my jesteśmy, było miejsce i dla cudzoziemca, i dla sieroty, i dla wdowy, dla skrzywdzonych przez niesprawiedliwość.

Z jakiego powodu On to mówi? „Kraść, zabijać, cudzołożyć, przysięgać fałszywie, palić kadzidło Baalowi, chodzić za obcymi bogami, których nie znacie... (...) Ja [to] dobrze widzę – wyrocznia Pana”. Mówi to, bo nas zna. Bo dostrzega wyraźnie to, czego wolimy o sobie nie wiedzieć. Zbyt często traktuje się adwent jako rodzaj duchowego fitnessu, okazji do dumy z własnych osiągnięć. Nic w tym złego zresztą, byleby nie poprzestać na tym. Nasze „chodzenie za obcymi bogami” dokonuje się naprawdę – i musimy umieć to zobaczyć.

Po co On to mówi? Skoro i tak kara nas nie ominie, skoro świątynia i tak zostanie zburzona, nasze „miejsca bezpieczne” obrócone w pył. Mówi to, bo jest Tym, kim jest – Bogiem. On nie szydzi, to nie jest jakieś wygłaszane z wyższością „a nie mówiłem”. To przecież Jego dom ulegnie zniszczeniu, to przecież Jego lud będzie rozproszony – więc to, co się dzieje, bezpośrednio Go dotyka. Bóg do nas mówi, bo cokolwiek by się stało, tylko On może nas ocalić. Na nowo nawiązać relacje, ruiny odbudować, zaprosić do domu.