Jeremiasz: Pokuta

Tekst do medytacji

Opowiadajcie w Judzie, ogłoście w Jerozolimie! Dmijcie w trąby w kraju, wołajcie głośno i mówcie: „Zbierajmy się i udajmy do miast warownych!” Wznieście znak w kierunku Syjonu! Uciekajcie! Nie zatrzymujcie się! Sprowadzę bowiem nieszczęście z północy i wielkie zniszczenie. Lew wyruszył ze swego legowiska i niszczyciel narodów jest w drodze. Opuścił swoją siedzibę, by zamienić twój kraj w pustynię. Miasta twoje zostaną zburzone i pozbawione mieszkańców.

Dlatego przywdziejcie szaty pokutne, podnieście lament i zawodzenie, bo nie odwrócił się od nas wielki gniew Pański. W owych dniach – wyrocznia Pana – zabraknie królowi odwagi, zabraknie i dostojnikom, kapłanów ogarnie osłupienie, a prorocy oniemieją. I powiedzą: „Ach, Panie Boże, naprawdę zwiodłeś zupełnie ten lud i Jerozolimę, gdy mówiłeś: Będziecie mieli pokój. Tymczasem mamy miecz na gardle”. W owym czasie będzie się mówić do ludu tego i do Jerozolimy: Palący wiatr wyżynny przychodzi z pustyni na drogę Córy mojego ludu; nie po to jednak, by przesiewać czy oczyszczać. Przyjdzie silny wiatr na mój rozkaz. Teraz Ja także ogłoszę wyrok na nich. Oto nadciąga on niby obłoki, a jak huragan rydwany jego, szybsze niż orły jego konie». Biada nam, bo jesteśmy zgubieni.

«Oczyść swe serce z nieprawości, Jerozolimo, abyś została ocalona! Dokądże będziesz podtrzymywać w sobie swoje grzeszne myśli? Bo od strony Dan wieść się rozprzestrzenia, a z gór Efraima przychodzi zapowiedź klęski. Ogłoście narodom: „Oto są!” Dajcie znać do Jerozolimy! Nieprzyjaciele przybywają z odległego kraju i podnoszą wrzawę przeciw miastom Judy! Niby strażnicy pól otaczają ją dokoła, bo się zbuntowała przeciw Mnie – wyrocznia Pana. Twoje postępowanie i twoje czyny sprowadziły to na ciebie. Twoja nieprawość – jakże jest gorzka, skoro ogarnia nawet twoje serce!»

(Jer 4,5-18)

Ulubione słowo

Ulubione słowo: pokuta. Nie dlatego, jakoby Bóg lubował się w naszym pocie i krwi. Nie z powodu naszej skłonności do samobiczowania. Dlatego, że pokuta oznacza to właśnie: współuczestnictwo. Oznacza głębokie przekonanie, że mogę uczestniczyć w dziele zbawienia świata. Że się liczę. Że widząc nieszczęście tych, których kocham – ich niewolę – nie jestem bezradna, dzięki Bogu mam szansę, by to zmieniać, mieć wpływ.

Ulubione słowo: pokuta. Jeremiasz maluje przed oczyma sobie współczesnych straszliwe obrazy: pogromu, klęski, zaszczucia. A jednocześnie, niemal na tym samym oddechu, równie mocno woła: pokutujcie. Jeżeli zło staje się w naszym życiu faktem, jest to być może jedyna słuszna odpowiedź. Wyciągnąć ręce po krzyż, bo tak należy.