Miłość jest szalona i niepojęta.

Bo czyż nie jest szaleństwem tak wielkie zaufanie, tak wielka otwartość, popychające do pozbywania się każdego materialnego zabezpieczenia, do oddania swojej własności i podzielenia się z ludźmi, którzy nie są krewnymi, przyjaciółmi?

Czy normalne jest takie zachowanie, w którym każdy człowiek jest tak samo cenny i ważny? Czy to naturalne, że ludzie żyją razem bez zawiści, sporów, kłótni, szukania potwierdzenia własnej ważności?

Owszem, tak. Dla tych, którzy narodzili się z Ducha, normalne i naturalne jest takie zachowanie, gdzie nie szuka się swego, nie pamięta złego, wszystkiemu wierzy i we wszystkim pokłada nadzieję. Może się to stać tylko dzięki Duchowi Jezusa.

A Bóg Ojciec zawsze daje Ducha tym, którzy o Niego proszą (Łk 11,13b). Tylko czy ja naprawdę takiej zmiany chcę w swoim życiu?

Czytania mszalne rozważa Elżbieta Krzewińska