Dlaczego rodzice przynieśli Jezusa do świątyni?

Oczyszczenie Maryi

Kpł 12,2-4
Jeżeli kobieta zaszła w ciążę i urodziła chłopca, pozostanie przez siedem dni nieczysta, tak samo jak podczas stanu nieczystości spowodowanego przez miesięczne krwawienie. Ósmego dnia chłopiec zostanie obrzezany. Potem ona pozostanie przez trzydzieści trzy dni dla oczyszczenia krwi: nie będzie dotykać niczego świętego i nie będzie wchodzić do Świątyni, dopóki nie skończą się dni jej oczyszczenia.

Ewangelia świętego Łukasza łączy ofiarowanie Jezusa w świątyni z oczyszczeniem Maryi. Termin „oczyszczenie” odnosi się do Matki, na co wyraźnie wskazują niektóre warianty tekstu greckiego: Jej oczyszczenie (forma żeńska zaimka), nie Ich, jak brzmi ogólnie przyjęta lekcja. O czystości i nieczystości rytualnej mowa będzie dalej. Tutaj zwróćmy jedynie uwagę, że Maryja dopiero po czterdziestu dniach mogła pojawić się z Dziecięciem w świątyni, dokonawszy najpierw oczyszczenia - tewila - przez zanurzenie się. Hebrajskiemu słowu tewila odpowiada greckie baptizo - „zanurzam, obmywam”. Jan Chrzciciel to ten, który zanurzał.

Szulchan Aruch, kodeks żydowskich praw religijnych i cywilnych, precyzuje: „Winna ona zanurzyć całe swoje ciało, razem z włosami, jednocześnie. Dlatego musi szczególnie dbać o to, aby w chwili zanurzenia nie miała na sobie nic, co by oddzielało jej ciało od wody; jeśli bowiem zdarzy się, że jakaś rzecz, choćby najmniejsza, spowoduje oddzielenie, tewila jest nieważna”.

Kobiecie ma towarzyszyć młoda dziewczyna, która w chwili zanurzenia nie może jej dotykać, albo mąż, jeśli znajduje się w mieście. Przepis ten ma, jak widać, umocnić zażyłość między małżonkami. Dlatego też nie odkłada się chwili oczyszczenia poza wymagane czterdzieści dni, aby nie opóźniać zbliżenia. Maryja zanurzyła się więc zapewne po ukazaniu się pierwszych gwiazd. Przypomnijmy tu, że dla Żydów dzień zaczyna się wieczorem, szabat zaczyna się w wieczór piątkowy, a kończy w sobotę po zachodzie słońca. Bóg sam tak ustanowił następstwo dni. W Księdze Rodzaju zapisano: I tak upłynął wieczór i poranek - a nie odwrotnie. Tradycja Kościoła zachowała to pojęcie biblijne: święto, także niedziela, zaczyna się wieczorem dnia poprzedniego.

Czy Maryja potrzebowała oczyszczenia?
„O, jak piękna jesteś, przyjaciółko moja, umiłowana!” Do kogo kieruje te słowa autor Pieśni nad pieśniami, księgi świętej wśród świętych? Kim jest kobieta godna hymnu pochwalnego w samym sercu wiary, pośród pism Proroków? Która kobieta zrodzona przez kobietę? „Cala piękna jesteś, przyjaciółko moja, i nie ma w tobie skazy” - mówi Pieśń. A przecież żadna z córek Ewy nie jest wolna od grzechu pierworodnego, oprócz Maryi - córki tej, która była żoną Uriasza, córki Rut Moabitki, córki nierządnicy Rachab, córki Tamar, która przebraniem nierządnicy zwiodła Judę, by stać się matką Peresa, córki Ewy, która uległa kuszeniu węża. Wszystkie te kobiety byty piękne, lecz Ona przewyższa je pięknością, gdyż jest nieskalana - a nie ma piękna większego niż to, które daje czystość.