24. Niedziela zwykła (C)

Dostąpiłem miłosierdzia

ks. Roman Bigusław Sieroń

Minęły wakacje. Przed nami cały rok obowiązków, trudów, zmagań z problemami codziennego życia. Wzorem dzieci i młodzieży szkolnej warto rozpocząć nowy rok pracy gruntownym i dobrze przeżytym sakramentem pokuty i pojednania. Spowiedzią, która oczyści sumienie, pokojem natchnie serce i zregeneruje nasze siły duchowe (por. Ef 4,23-24).

Biblijna, starotestamentalna Księga Wyjścia, z której pochodzi dzisiejsze pierwsze czytanie (Wj 32,7-11.13.14), jest dziełem wieków. One nie przyćmiły jednak podstawowej prawdy o ciągłym niebezpieczeństwie dla naszego zbawienia. Kult złotego cielca to bardzo szeroka metafora wielu zagrożeń wiary w prawdziwego i jedynego Boga. Nie tylko ziomkowie Mojżesza są ludem o twardym karku (Wj 32,9), ślepym i głuchym na wielkie dary Pana, bogatego w miłosierdzie. Fałszywa wiara w bożki - dzisiejsze neopogaństwo - to nie tylko spektakularne kanały telewizyjne z dziesiątkami wróżbitów, chiromantek i horoskopów, ale to delikatne i szatańskie w swej finezji powolne wsączanie fałszywych prawd i recept: żyj jakby Boga nie było; nazywaj zło dobrem, a dobro zacofaniem, przeżytkiem niemożliwym do zrealizowania; wejdź w pseudoreligie bez wymagań i jasnej moralności. Przykładem dzisiejszej cywilizacji hedonizmu, konsumpcji i zrelatywizowania wszelkich norm moralno-etycznych jest nowoczesna stacja benzynowa, a właściwie całe centrum dla podróżnych, gdzie obok apteczek pierwszej pomocy leżą czasopisma pornograficzne i środki antykoncepcyjne. Nie jest to jednak demokracja dla ludzi wierzących, ale pokusa odejścia od Pana Boga i Jego przykazań (por. Iz 30,1-18).

Sakrament pokuty i pojednania, którego elementy i obrazy pojawiają się w Psalmie 51 (50) Miserere i nowotestamentalnych przypowieściach wg św. Łukasza - ewangelisty miłosierdzia (15,1-32), jest aktem wszechmocy i miłości Boga. Św. Tomasz z Akwinu umieszcza w swej Sumie Teologicznej lapidarne stwierdzenie: ”Przymiotem Boga jest to, że kieruje się miłosierdziem; w tym objawia się szczególnie Jego wszechmoc”. Wielki średniowieczny teolog podkreśla fakt, że miłosierdzie nie jest wyrazem tylko zewnętrznej postawy Boga ani tym bardziej słabości. Jest najwyższym atrybutem Jego wszechmocy. Bóg w Jezusie Chrystusie objawia się nie tylko jako byt transcendentny, święty, wieczny i wszechmocny, lecz także jako pełen miłosiernej miłości - agape. Bóg objawia się Mojżeszowi najpierw w słowach: ”Jestem, który Jestem” (Wj 3,14), a więc jako Obecność wszechmocnej opatrzności. Po tym pierwszym objawieniu imienia następuje drugie, które jest jego dopełnieniem: ”Jahwe, Jahwe, Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność..., przebaczający niegodziwość, niewierność, grzech” (Wj 34,6-7). Znakomity włoski teolog i biblista Gianfranco Ravasi pisze: ”Wyznanie grzechu jest największym oczekiwaniem ze strony Boga w stosunku do człowieka. Załagodzenie skłócenia się z Bogiem dokonuje się nie przez jakiś magiczny i bezmyślny obrzęd, ale przez upokorzenie się, to znaczy przez zawierzenie siebie na nowo Jego miłości, uznając Jego sprawiedliwość. Wolna przestrzeń, jaką stwarza oczyszczenie w świadomości człowieka, pozwala wniknąć mądrości, darowi Bożemu, który przemienia ludzkiego ducha”. W ten sposób dokonuje się przemiana serca (por. Ez 36,26), serca zdradliwego i niepoprawnego (por. Jr 17,9), trudnego do uleczenia bez Bożego miłosierdzia. Każdy z nas może powtórzyć za św. Pawłem: ”Lecz dostąpiłem miłosierdzia po to, by we mnie pierwszym Jezus Chrystus pokazał całą wielkoduszność jako przykład dla tych, którzy w Niego wierzyć będą dla życia wiecznego” (1 Tm 1,16)