Nieśmy Ewangelię ubogim

Rozważanie różańcowe - niedziela

Rozważając tajemnice chwalebne, módlmy się za wszystkich ubogich, ciemiężonych i strapionych, by w Bogu odnaleźli siłę do dźwigania krzyża codzienności. Niech brzmią w naszych uszach słowa Chrystusa: "Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili" (Mt 25,40). Módlmy się za ludzi ubogich, żyjących w niedostatku i nędzy. Szczególnie za ludność w Sudanie, która cierpi z powodu wojny.


Zmartwychwstanie Pana Jezusa

„Jeśli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie” (Rz 10, 9).
Chrystus zmartwychwstał, by przynieść nam wolność. Największy cud, jakiego dokonał - powstanie z grobu, staje się dla nas powodem do trwania w nadziei; nadziei, która wynosi ponad problemy codzienności. Cierpienie, głód, prześladowanie - czy to jest coś, czego Chrystus nie doświadczył? On nie zostawił nas samych. On przetarł szlak. Dał siły i umocnił w drodze.
Śmierć, nienawiść, rozpacz nie władają już tym światem niepodzielnie. Ale zwycięstwo musi dokonywać się codziennie na nowo. Zmartwychwstaję, kiedy wybieram życie - odrzucając zło i grzech.


Wniebowstąpienie Pana Jezusa

„Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze jest, gdzie przebywa Chrystus, zasiadając po prawicy Boga” (Kor 3, l).
Widać drogę, wyraźne ślady Jezusa wyznaczają szlak. Szlak ten prowadzi do domu Ojca, gdzie w szczęściu i radości będziemy cieszyć się Jego obecnością. Głoście wszystkim ubogim i strapionym, głodnym i spragnionym, że mamy króla i orędownika, który udziela nam łaski wytrwania i przezwyciężania wszelkich trudności. Chrystus wstąpił do nieba, ale wróci. Nie pozostawi nikogo, kto trwa w nadziei i ufa mocno.
Bliski, a jednak odległy; obecny, lecz nieuchwytny - oto nasz Bóg. Swą pozorną nieobecnością sprawia, że szukamy i odkrywamy Go ciągle na nowo.


Zesłanie Ducha Świętego

„Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami” (Dz l, 8).
Zstąpił Duch święty, obiecany i posłany przez Chrystusa. Kiedy stajemy się bliżsi Pana Jezusa? Czyż nie wtedy, gdy wzmocnieni darami Ducha Świętego. pracując czy bawiąc się, będąc w domu, w pracy lub na ulicy, jesteśmy Jego świadkami? A świadek nie omija i nie pozostawia ubogiego, strapionego, pokrzywdzonego, osieroconego czy w jakikolwiek inny sposób doświadczonego przez los człowieka samemu sobie, świadek to człowiek aktywny.
Duch przemienia kamienne serca, ożywia martwą codzienność, jest tchnieniem mocy w słabości i rozpaczy. Bóg już nie tylko nam towarzyszy. On działa w naszym sercu.


Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

„Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmogący” (Łk l, 49).
Maryja została wzięta do nieba z duszą i ciałem. Czysta, wierna, a przy tym cicha i pokorna, wzór do naśladowania dla każdego, kto chce wypełniać wolę Boga. Ona zawiera w sobie największą ufność i nadzieję. Mimo bólu i cierpienia, jakie przeżyła uczestnicząc w męce syna, nie przestała wierzyć. Na ziemi wypraszała cuda dla strapionych i potrzebujących. Tym bardziej teraz, mając Maryję za orędowniczkę, ufnie zwracajmy się do niej o pomoc.
Ufne przyjęcie Bożego planu sprawia, że z każdym krokiem jesteśmy bliżej domu. Maryja, przyjmując Boga do swego życia, otworzyła niebo dla siebie i dla nas.


Ukoronowanie NMP na Królową nieba i ziemi

„Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych" (Łk l, 52). W niebie Maryja została ukoronowana na Królową wszystkich ludzi. Stała się Królową każdego człowieka bez względu na jego kolor skóry, miejsce zamieszkania czy status społeczny. Jest naszą wspomożycielką oraz opiekunką w trudnych, często wydawałoby się niepokonywalnych sprawach i problemach.
Tego, że królowanie oznacza służbę, nauczył nas Jezus. Maryja całym swoim życiem służyła Bogu i ludziom.