Obfitość Słowa

Podstawową funkcją słowa jest wyrażanie na zewnątrz myśli. Jest ono zwyczajnym, codziennym znakiem kontaktu międzyosobowego. Słowo pozostaje głównym i istotnym pomostem prowadzącym do nowego kontaktu, do dialogu między dwiema osobami. Może oddziaływać na wolę człowieka, potrafi także rozgrzać jego serce.

Takie same funkcje posiadają słowa, które Bóg w swojej łaskawości zechciał przekazać człowiekowi. Postanowił bowiem za pomocą ludzkiego słowa, wypowiedzianego przez jakiegoś człowieka, wyrazić swoje myśli.

Słowo Boże czytane i przepowiadane w czasie sprawowania Liturgii uczy o naszym zbawieniu. Ma ono także moc do tego, aby ugruntować i pogłębić wiarę słuchających, która jest potrzebna do owocnego uczestnictwa w Eucharystii (9).

Sprawą niesłychanie ważną w rozważaniach na temat Słowa Bożego jest fakt obecności w nim Chrystusa. W sposób autorytatywny mówi o tym Sobór Watykański II, a także dokumenty posoborowe (10). Obecność ta obejmuje nie tylko słowa Starego i Nowego Testamentu, ale również jego wyjaśnianie. Wprowadzenie do Lekcjonarza Mszalnego mówi: W niejeden tylko sposób słowo Boże jest głoszone w czasie sprawowania liturgii i nie zawsze z tą samą skutecznością dociera do serc słuchaczy; zawsze jednak Chrystus jest obecny w swoim słowie ( wprowadzenie 4 ). Przy czym obecność ta dotyczy także przepowiadania Kościoła ( wprowadzenie 24 ). Tak więc, jeżeli nie będziemy posiadać świadomości, że to właśnie sam Chrystus do nas mówi, rezultaty będą mizerne. A nasze słuchanie Słowa Bożego pozostanie płytkie, powierzchowne, zbyt bierne. Słowo nie spełni swojej funkcji. Obije się nam o uszy, ale nie wniknie do wnętrza.

To, co zostało wyżej napisane na temat Słowa Bożego w sposób najpełniejszy realizuje się podczas sprawowania Eucharystii. Słowo Boże ze swej natury bowiem prowadzi i przygotowuje nas do przyjęcia Eucharystii. To konieczny warunek! Najpierw w Słowie należy przyjąć to, co Bóg mówi, a następnie dopiero w Komunii św. w pełni zjednoczyć się z Chrystusem. Ta kolejność musi być zachowana. Słowo Boże trzeba przeżuć, zasymilować, uczynić treścią jak pokarm.

Dzięki Słowu Bożemu odkrywa się poprzez wiarę obecność Chrystusa w Eucharystii. Trzeba pamiętać, że Eucharystia jako stół Chleba Pańskiego jest nieustannym zaproszeniem, jak o tym mówią słowa liturgiczne celebransa: „Oto Baranek Boży! Błogosławieni, którzy zostali wezwani na ucztę Baranka” (J 1,29; Ap 19,9) i znana ewangeliczna przypowieść o zaproszonych na gody ( por. Łk 14,16).

Ta sama Eucharystia zaś pozwala nie tylko lepiej zrozumieć usłyszane słowo, ale także daje moc do jego wykonania(11). Im chętniej będziemy przyjmować Słowo Chrystusa, tym intensywniej będziemy doświadczać nowego życia, które przychodzi do nas poprzez Jego Ciało i Krew. Im bardziej słowo Boże zapuści w nas korzenie, tym bardziej owocnie zjednoczymy się z Nim w Eucharystii (12).  Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowo moje w was, poproście o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami (J 15,7-8).

Podkreślmy to jeszcze raz: Eucharystia uobecnia nie tylko jedyny moment ofiary na krzyżu, ale wszystko to, co do niej prowadziło i z niej wypłynęło. Eucharystia jest anamezą historii zbawienia. Zaś sam obrzęd Komunii św. - udzielanej nawet poza mszą św.- jest ściśle połączony z aktem pokuty i celebracją Słowa Bożego, gdyż rozważanie tego słowa pozwala lepiej zrozumieć, że przedziwne dzieła Boga zwiastowane przez Słowo, osiągają swój szczyt w Misterium Paschalnym celebrowanym we Mszy św. i w sakramentalnym Posiłku (13).

Wracając w tym momencie raz jeszcze do Liturgii Słowa możemy powiedzieć, że jego rola podczas sprawowania Eucharystii polega przede wszystkim na tym, by umieścić ofiarę Chrystusa w kontekście historii zbawienia(14). Połączenie wspomnienia tych wydarzeń uobecnionych przez wiarę w Liturgii Słowa ze sprawowaniem Eucharystii pozwala nam przeżywać je w związku z cała historią zbawienia, a zwłaszcza z centralnym wydarzeniem Paschy Chrystusa (15).         

Między Liturgią Słowa a sprawowaniem Eucharystii istnieje ścisła jedność w uobecnianym Misterium Zbawienia. Uczestnictwo w zbawieniu, które Słowo Boże nieustannie przypomina i urzeczywistnia, osiąga swoją pełnię w czynności liturgicznej, tak że sprawowanie liturgii staję się ciągłym, pełnym i skutecznym głoszeniem Słowa Bożego (16).