Szlakiem "Fratelli tutti"

Stacja XIII

Nadzieja

Pomimo tych gęstych mroków, których nie należy lekceważyć, […] pragnę przypomnieć wiele dróg nadziei. Bóg bowiem nadal sieje ziarno dobra w ludzkości. […] pandemia umożliwiła nam dostrzec i docenić wielu towarzyszy i towarzyszek drogi, którzy zareagowali na lęk, poświęcając swe życie dla innych. Byliśmy zdolni do uznania, że istnienia ludzkie są splecione i podtrzymywane przez zwykłych ludzi, którzy bez wątpienia współtworzyli decydujące wydarzenia naszej wspólnej historii […] zrozumieli, że nikt nie zbawia się sam (FT 54).

Stacja XIV

Stworzeni do pełni

Zostaliśmy stworzeni do pełni, którą można osiągnąć tylko w miłości. Żyć obojętnie w obliczu cierpienia, to nie jeden z możliwych wyborów; nie możemy pozwolić, aby ktoś został „pozostawiony na obrzeżach życia”. To nas musi oburzać do tego stopnia, że wyjdziemy poza nasz spokój, by poruszyć się ludzkim cierpieniem. To jest godność (FT 68).

Zakończenie

Papież Franciszek zauważa: Cierpienie, niepewność, strach i świadomość naszych własnych ograniczeń, które wzbudziła pandemia, wzywają do ponownego przemyślenia naszego stylu życia, naszych relacji, organizacji naszych społeczeństw, a przede wszystkim sensu naszego życia (FT 33).

Na zakończenie drogi krzyżowej prośmy słowami „Ekumenicznej modlitwy chrześcijańskiej” kończącymi papieską encyklikę „O braterstwie i przyjaźni społecznej”: