Droga Krzyżowa w Koloseum

5. Jezus osądzony przez Piłata

Z Ewangelii według św. Marka (15,12-15)

Piłat ponownie ich zapytał: «Co więc mam uczynić z Tym, którego nazywacie Królem żydowskim?». Odpowiedzieli mu krzykiem: «Ukrzyżuj go!». Piłat odparł: «A cóż złego uczynił?». Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: «Ukrzyżuj go!». Wtedy Piłat, chcąc zadowolić tłum, uwolnił im Barabasza, Jezusa zaś kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

RODZINA Z DZIEĆMI NIEPEŁNOSPRAWNYMI

Nasz syn został osądzony jeszcze przed przyjściem na świat. Spotkaliśmy lekarzy, którzy zadbali o jego życie, zanim się urodził, i lekarzy, którzy dali nam jasno do zrozumienia, że lepiej, żeby się nie urodził. A kiedy wybraliśmy życie, byliśmy również my przedmiotem osądu: „Będzie ciężarem dla was i dla społeczeństwa” – powiedziano nam. „Ukrzyżuj go”. A przecież nie zrobił nic złego. Jakże często osąd świata jest pochopny i powierzchowny, i sprawia nam ból nawet jedno spojrzenie. Nosimy w sobie wstyd związany z innością, która częściej zasługuje na politowanie niż na akceptację. Niepełnosprawność nie jest ani chlubą, ani etykietą, ale raczej szatą duszy, która często woli milczeć w obliczu niesprawiedliwych sądów, nie ze wstydu, ale z miłosierdzia wobec tego, kto osądza. Nie jesteśmy odporni na krzyż zwątpienia czy pokusę zastanawiania się, jak by to było, gdyby sprawy potoczyły się inaczej. Lecz, w rzeczywistości jednak niepełnosprawność jest stanem, a nie cechą, a dusza, dzięki Bogu, nie zna barier.

Panie Jezu, który patrzyłeś z miłością na swych przeciwników.
R. Dona nobis pacem.

Ty, który nie lękałeś się tego, kto zabija ciało, ale nie życie.
R. Dona nobis pacem.

Ty, który sądzisz z miłością miłosierną.
R. Dona nobis pacem.

Ojcze nasz...

Panie Jezu,
który zostałeś osądzony według logiki tego świata,
wysłuchaj nasze błagania
za rodziny z cierpiącymi dziećmi:
daj im ulgę w zmęczeniu,
a nam wszystkim, abyśmy zawsze i wszędzie wybierali, chronili i kochali życie.
Ty, który żyjesz i królujesz na wieki wieków.