Triduum Paschalne - Tajemnica Jezusa (2)

1. W książce pt. Śladami Boga (Sandomierz 2016) ks. Ryszard Koper przypomina zbawcze wydarzenia Wielkiego Piątku: „U kresu drogi krzyżowej Jezus i towarzyszący Mu tłum zatrzymał się poza murami Jerozolimy na niewielkim skalnym wzniesieniu, zwanym Golgotą. Aramejskie słowo „golgota” znaczy „czaszka”. Jezusa odarto z szat i ukrzyżowano. Potworny ból wstrząsnął Jego ciałem. Dla jego złagodzenia żołnierze podali Mu wino zaprawione mirrą, ale On nie chciał pić. Pod krzyżem stali: Jego zbolała Matka i Jan Apostoł. Jezus, spoglądając na nich, powiedział do Matki: „Oto syn Twój”, a do Jana: „Oto Matka twoja”. Chrystus, umierając na krzyżu, ogarniał swoją miłością nawet oprawców i prosił Boga, aby nie poczytał im tej winy, bo nie wiedzą, co czynią. Zaś do skruszonego łotra powiedział: „Dziś będziesz ze Mną w raju” (s. 156).

Spróbujmy oczyma wyobraźni spojrzeć na krzyż, który dziś znajduje się w centrum. W nabożnym skupieniu zatrzymujemy się na Golgocie i wzrokiem naszej duszy wpatrujemy się w Oblicze cierpiącego Jezusa. Św. Faustyna zapisała w „Dzienniczku”: „Jezus mi powiedział, że najwięcej Mu się przypodobam przez rozważanie Jego Bolesnej Męki i przez to rozważanie wiele światła spływa na duszę moją. Kto chce się nauczyć prawdziwej pokory, niech rozważa Mękę Jezusa. Kiedy rozważam Mękę Jezusa, to mi przychodzi jasne pojęcie wielu rzeczy, których przed tym zrozumieć nie mogłam” (Dz. 267).

2. Krzyż stoi pośrodku wszystkiego, chociaż kręci się świat. Syn Boży na krzyżu „nie ma już nic. Na krzyżu w sposób skrajny ujawnia się dzielenie przez Jezusa losu tych, którzy utracili godność, gdyż zostali pozbawieni tego, co konieczne. Tak jak Kościół jest powołany, aby był «tuniką Chrystusa» (por. św. Cyprian, O jedności Kościoła, 7), żeby przyodziać swojego Pana, podobnie jest zobowiązany do solidarności z nagimi ziemi, aby odzyskali godność, z której zostali ogołoceni. Dlatego słowa: «Byłem nagi, a przyodzialiście Mnie» (Mt 25, 36), zobowiązują do nieodwracania wzroku od nowych form ubóstwa i marginalizacji, które uniemożliwiają ludziom godne życie” (Misericordia et misera, 19).

Australijski kard. George Pell w „Dzienniku więziennym” pod datą 19 kwietnia 2019 r. zanotował:

„Przesłanie Wielkiego Piątku jest takie, że Syn Boży cierpiał tak, jak my cierpimy, a w istocie o wiele bardziej niż ktokolwiek z nas. Jest On naszym bratem w bólu, jak również naszym Zbawicielem – ludzie rozumieją to i doznają pocieszenia (…) Chrześcijanom łatwiej zrozumieć, co świętujemy w Wielki Piątek i dlaczego, niż osobom z zewnątrz. W czysto ludzkich kategoriach jest to rzecz osobliwa. Kardynał Van Thuan, biały męczennik z Wietnamu, ładnie podsumował nasze stanowisko: „Jezus dokonał najwięcej dla ludzkości, kiedy Jego ręce i nogi były przybite do krzyża, a życie wyciekało z Jego ciała. W chwili swojej największej słabości Jezus odkupił świat” (t.1, wyd. pol. Kraków 2021, s. 189-190).

3. Cierpiący Jezus, Syn Boży, w Wielki Piątek przypomina, że „zbawienie przyszło przez krzyż, ogromna to tajemnica – każde cierpienie ma sens, prowadzi do pełni życia”. W łączności z Kościołem w naszej ojczyźnie przedstawiamy dziś w „Liturgii na cześć Męki Pańskiej” jakże aktualną intencję „za naród ukraiński, doświadczający rosyjskiej napaści wojennej, za uchodźców i ofiary śmiercionośnych ataków, niech nasz Bóg i Pan powstrzyma przemoc, gwałt i zniszczenie, aby zapanował upragniony pokój”.

„Spójrzmy na ukrzyżowanego Pana –zachęca papież Franciszek. To z jego bolesnych ran, ze strumieni krwi spowodowanej gwoździami naszej grzeszności wychodzi przebaczenie” (10.04.2022). I módlmy się: „Boże, nasz Ojcze, prosimy Cię, żeby przez śmierć Twojego Syna i w nadziei na Zmartwychwstanie nadeszło dla nas przebaczenie, zostało nam dane pocieszenie, wzmogła się święta wiara, a wieczne odkupienie zostało zapewnione” (G. Pell, Dziennik, s. 190).