Na równinie czekało na Jezusa wielu uczniów i ludzi, którzy szli za Nim, by Go słuchać i doświadczyć uzdrowienia. Wybrał Dwunastu - z różnych grup i narodowości. Ale nie opuścił reszty – uczniów i przygodnych słuchaczy. Wrócił do wszystkich.

Wtedy jeszcze byli przychodniami. My otrzymaliśmy dom. Wieczny dom. Jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga – mówi św. Paweł. Dziś my wszyscy jesteśmy wybrani. Mamy swoje miejsce.

W tym domu nie jesteśmy sami. Nie zostawia się dzieci samych. W tym domu mieszka z nami sam Bóg.

Ale nie tylko z Bogiem jesteśmy złączeni – także ze sobą nawzajem, jak cegły w jednym budynku. Cegły świątyni, która ma rosnąć na chwałę Boga i która ma stać się domem, schronieniem dla innych. Dla tych, którzy jeszcze nie wiedzą, że w tym domu, do którego może uciekli przed burzą, jest specjalnie dla nich przygotowane miejsce…