„Służcie Panu z weselem” – te słowa odnoszą się do naszego życia, do naszego powołania, do naszego codziennego dnia. O, jacy bylibyśmy radośni, gdyby nie inni ludzie! Gdyby nie ich obecność, ograniczenia, winy. A tak nasza służba okazuje się nużąca, bezowocna, rwie się, zamiera, znika. To oni są przyczyną, nie my.

„Służcie Panu z weselem” – te słowa sprzeciwiają się wszelkiej chciwości, zagarnianiu dla siebie, bo Boga i Jego hojność stawiają w centrum, czynią punktem odniesienia. O, jacy bylibyśmy radośni, gdybyśmy zdobyli to czy tamto, osiągnęli, posiadali, umieli przy sobie zatrzymać! To właśnie jest powodem, nie my.

Tyle w nas jeszcze tego, co sprzeciwia się Bożemu słowu. Nie rozumiemy, nie umiemy dotrzymać Mu kroku…