EWANGELII GŁOSZENIE

to podstawowe zadanie Apostołów. W ten sposób św. Paweł określa najważniejszą treść działalności apostolskiej: ”Głosimy Chrystusa ukrzyżowanego” (1 Kor 1,23). W Ewangeliach zadanie to ukazane jest przy ustanowieniu dwunastu Apostołów (Mk 3,15). Uczniowie nie poznają od razu całej treści ich przyszłego głoszenia. Ich zadaniem nie jest opowiadanie o Jezusie, zdawanie relacji z tego, co jest dostępne ich zmysłom. Treść ich misji jest określona przez przebywanie z Jezusem. Uczniowie muszą poznać charakter i cel ich więzi z Nim. Poznanie to nie jest zewnętrzne, lecz głoszący Jezusa muszą być przemienieni dzięki podążaniu za Nim na drodze do Jego męki, śmierci i zmartwychwstania. Tylko wtedy zrozumieją w pełni to, co jest im zadane. Kiedy pójdą za Jezusem ukrzyżowanym i zmartwychwstałym, tylko wtedy będą mogli głosić innym objawioną im tajemnicę oraz odsłaniać jej pełne znaczenie.

Uczniowie zatem głoszą o Jezusie to, czego byli bezpośrednimi świadkami. W mowie wygłoszonej w domu Korneliusza Piotr podkreśla, że głoszenie pochodzi z naocznego świadectwa: ”Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie” (Dz 10,38-39). Nie wszyscy uczniowie Jezusa są Apostołami, lecz tylko ci, którzy mu towarzyszyli od początku do końca Jego publicznej działalności oraz spotkali Zmartwychwstałego: ”Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu. On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych” (Dz 10,40-42).

(za: ks. Artur Malina, Gość Niedzielny Nr 17/2004)