EZAW

Postać ze Starego Testamentu, wnuk Abrahama, starszy syn Izaaka i Rebeki, bliźniaczy brat Jakuba. XVIII w. przed Chrystusem.

W Księdze Rodzaju zachowała się barwna opowieść o obu braciach, z których starszy Ezaw sprzedał przywilej pierworództwa za miskę soczewicy swemu bratu Jakubowi. Czyn ten wrócił do niego za jakiś czas.

W ówczesnym obyczaju pierworodny syn miał prawo do szczególnego ojcowskiego błogosławieństwa. Za tym szły przywileje zarówno majątkowe, jak i pozycja patriarchy w rodzie. Podstępnie, za przyczyną matki obu braci, błogosławieństwo i przywileje zdobył Jakub. To pociągnęło za sobą szereg konsekwencji w życiu braci, ich wzajemną wrogość, która przeszła na kolejne pokolenia - chciałoby się rzec, że aż do dzisiaj.

W Nowym Testamencie Ezaw wspominany jest kilka razy. W Liście do Hebrajczyków nazwany został rozpustnym i bezecnym (w niektórych przekładach bezbożnym) z tego właśnie powodu. Autor listu dodaje do tego komentarz wskazujący na nieodwołalność konsekwencji podejmowanych przez człowieka decyzji.

Ezaw jest więc typem człowieka, który z własnej winy, a z przyziemnych powodów, traci właściwie wszystko.

Otwórz: Rdz 25, 29-34; 27, 1-45; Hbr 12, 16n.

Autor: ks. Tomasz Horak