EZECHIEL

Prorok, kapłan działający w pierwszych dziesięcioleciach VI w. przed Chr. Rozpoczął swoją działalność wśród grupy jeńców, przyprowadzonych do Babilonu po zdobyciu Jerozolimy. Hebrajskie znaczenie jego imienia - „Bóg jest mocny” lub „Bóg czyni mocnym”.

Z nauczania proroka wynika, że nie pokładał nadziei w planach ówczesnych elit politycznych, zmierzających do zrzucenia jarzma babilońskiego. Wzywał on lud do przestrzegania przykazań niezależnie od historycznych okoliczności.

Jego rozbudowane wizje prorockie i bogate w symbolikę gesty głosiły, że Bogu należy się centralne miejsce w Izraelu. Surowe słowa o sądzie z powodu wykroczeń i niewierności przeplatały się z wypowiedziami, z których przebijało współczucie okazywane wygnańcom. Zwiastowanie nieuchronnego nieszczęścia całego Izraela wzbudzało pragnienie poznania pewnej drogi wyjścia z tej beznadziejnej, po ludzku sądząc, sytuacji. Droga ta prowadziła przez wewnętrzną i radykalną przemianę człowieka w procesie nawrócenia i pokuty. (za: Gość Niedzielny Nr 39/2002)