Biskupi Polscy na Wielki Post 2005

W tym kontekście Kościół „głosi z nową mocą to, co Ewangelia mówi o małżeństwie i o rodzinie”, aby uzmysłowić ich znaczenie i wartość w zbawczym planie Bożym. Kościół stanowczo potwierdza, że „małżeństwo i rodzina w rzeczywistości stanowią wyraz woli Boga”.

Rodzina ma się stać tym, czym jest ze swej natury, czyli wspólnotą osób, służbą życiu, udziałem w rozwoju społeczeństwa oraz uczestnictwem w życiu i posłannictwie Kościoła (por. FC 18-44).

2.
Instytucja małżeństwa „nie jest (bowiem) wynikiem ingerencji społeczeństwa czy władzy, ani zewnętrznym narzuceniem jakiejś formy, ale stanowi wewnętrzny wymóg przymierza miłości małżeńskiej, które potwierdza się publicznie jako jedyne i wyłączne, dla dochowania pełnej wierności wobec zamysłu Boga Stwórcy. Wierność ta, daleka od krępowania wolności osoby, zabezpiecza ją od wszelkiego subiektywizmu i relatywizmu, i daje jej uczestnictwo w stwórczej Mądrości” – przypomina Jan Paweł II (por. FC 11).

W zamyśle Boga Stwórcy rodzina jest jedynym „miejscem”, w którym człowiek powołany do istnienia „z miłości” może także realizować swoje powołanie do życia „w miłości” (por. FC 11). W rodzinie mężczyzna i kobieta w sposób całkowicie wolny przyjmują wewnętrzną wspólnotę życia i miłości, zamierzoną przez samego Boga.

Już na pierwszych kartach Pisma Świętego czytamy:

„Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz,
na obraz Boży go stworzył:
stworzył mężczyznę i niewiastę.
Po czym im Bóg błogosławił, mówiąc do nich:
«Bądźcie płodni i rozmnażajcie się,
abyście zaludnili ziemię
i uczynili ją sobie poddaną...» (Rdz 1,27n).

Z woli Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, małżeństwo chrześcijańskie jest sakramentem, to znaczy przymierzem, w którym „małżonkowie wzajemnie się sobie oddają i przyjmują” (KDK 48). Na początku swej publicznej działalności Jezus wziął udział w uroczystości weselnej w Kanie Galilejskiej (por. J 2,1-11). Ten fakt możemy traktować jako zapowiedź Jego obecności w każdym sakramentalnym związku małżeńskim.