Znalezieni na drodze do Damaszku

Czwartek

Maciej

Dzięki składam Temu, który mnie umocnił, Chrystusowi Jezusowi (1 Tm 1, 12a).

Zanim to uczynił nie chciałem żyć. Jestem homoseksualistą. Brzydziłem się sobą. A im bardziej się brzydziłem, tym bardziej szukałem akceptacji i tym głębiej popadałem w uzależnienie od chorych związków. „Zdrowych” nie potrafiłem zbudować. Zawsze kończyło się tym, że osaczałem innych.

Doznałem jednak miłosierdzia, ponieważ gdy nie wierzyłem, nie wiedziałem, co czynię. A łaska naszego Pana obficie zaowocowała we mnie wiarą i miłością w Chrystusie Jezusie (1 Tm 1, 13a-14).

Tak, dzięki temu, że znalazł się ktoś, kto pokazał mi Chrystusa, Jego miłość, Jego krzyż, sakramenty, Jego Słowo, odnalazłem pokój. Bo jeśli On mnie przyjmuje takim, jakim jestem, to nie mam powodu, by gardzić sobą. Wciąż jednak mam świadomość, że Chrystus Jezus przyszedł na świat zbawić grzeszników. Spośród niech ja jestem pierwszy (1 Tm 1, 15b).

Jest we mnie wiele miejsc, które potrzebują uzdrowienia, Jego delikatnego powiewu. Mam jednak nadzieję, że doznałem miłosierdzia właśnie po to, aby we mnie pierwszym Chrystus Jezus okazał całą swoją cierpliwość, jako przykład dla tych, którzy Jemu wierzą, zmierzając ku życiu wiecznemu (1 Tm 1,16).